| Lóa litla á Brú, hún var laglegt fljóð, |
|
|
svo ung og glöð og æskurjóð, |
|
|
|
og vera alltaf svo blíð og góð við hann. |
|
|
|
Og eitt sumarkvöld, ók hann Sveinn í hlað |
|
|
|
að aka með sér upp í sveit. |
|
|
Þá varð hún feimin, rjóð og undirleit. |
|
|
| |
Og síðan saga þeirra varð sögum margra lík. |
|
| |
Þau áttu börn og buru og þau búa í Reykjavík. |
|
| |
Hann vinnur eins og hestur og hann tekur sjaldan frí, |
|
| |
því Lóa þarf að fá sér fötin ný. |
|
|
|
Lóa litla á Brú, hún er lagleg enn |
|
|
og hýr á brá og heillar menn, |
|
|
ergir oft sinn eiginmann, |
|
|
því hún er alltaf svo blíð við aðra en hann. |
|
Home
