|
|
|
Við kátar stundum karlafar, |
|
|
|
Með hlátrum sluppum hér og þar |
|
|
|
Ef einhver vill í okkur ná |
|
|
|
ljónum þeim við læðumst frá |
|
|
og látum nægja að glotta. |
|
|
| |
Ein, tvær, nú ætlum allar saman |
|
| |
og allar þær sem hafa af skál |
|
|
| |
að hlusta ei á gremjutón, |
|
| |
frá karlmanns-rembusvíni, |
|
| |
syngjum dátt og höfum hátt! |
|
|
|
|
Og þannig höfum margan manninn |
|
|
|
við kunnum skil á ástinni |
|
|
|
Já, alltaf skulum elska svo |
|
|
|
og þó við stundum elskum tvo |
|
|
þarf hinn ei vera’að kvarta. |
|
Home
