| Það liggur svo makalaust ljómandi’ á mér |
|
|
mér líkar svo vel, hvernig heimurinn er, |
|
|
mér sýnist allt lífið svo ljómandi bjart |
|
|
og langar að segja svo dæmalaust margt. |
|
|
| |
Hæ, dúllía, dúllía, dúllíadei. Hæ dúllía, dúllía dúllíadei. |
|
| |
mér sýnist allt lífið svo ljómandi bjart |
|
| |
og langar að segja svo dæmalaust margt. |
|
|
|
Það skilst varla hjá mér eitt einasta orð, |
|
|
mér allt sýnist hringsnúast; stólar og borð. |
|
|
Minn hattur er týndur og horfið mitt úr. |
|
|
Ég held ég sé kominn á sjóðandi túr. |
|
|
| |
Hæ, dúllía, dúllía, dúllíadei. Hæ dúllía, dúllía dúllíadei. |
|
| |
Minn hattur er týndur og horfið mitt úr. |
|
| |
Ég held ég sé kominn á sjóðandi túr. |
|
|
|
Samt líð ég hér áfram í indælisró, |
|
|
í „algleymis“ dillandi „löngunarfró.“ |
|
|
Já þetta’ er nú „algleymi“ ef „algleymi’“ er til |
|
|
Því ekkert ég man eða veit eða skil. |
|
|
| |
Hæ, dúllía, dúllía, dúllíadei. Hæ dúllía, dúllía dúllíadei. |
|
| |
Já þetta’ er nú „algleymi“ ef „algleymi’“ er til |
|
| |
Því ekkert ég man eða veit eða skil. |
|
Home
