|
|
Komdu og skoðaðu' í kistuna mína! |
|
|
Í kössum og handröðum á ég þar nóg, |
|
|
sem mér hafa gefið í minningu sína |
|
|
meyjarnar allar, sem brugðust mér þó. |
|
|
Í handröðum þessum ég hitt og þetta' á |
|
|
sem heldur en ekki er fróðlegt að sjá. |
|
|
|
|
| |
la-la-la, la-la-la-, la-la-lala. |
|
|
|
|
Rósaklút þennan hún Guðrún mín gaf mér; |
|
|
það gekk allt í spaugi í rökkrinu þá. |
|
|
Sinna dró gleðina' og gamanið af mér. |
|
|
Ég grét eins og krakki, þá hana ég sá |
|
|
vefja' að sér beykirinn. Þörf var mér þá |
|
|
að þurrka' af mér skælurnar klútgreyinu á. |
|
|
|
|
| |
la-la-la, la-la-la-, la-la-lala. |
|
|
|
|
Þarna' hef ég undur af öðru eins, maður! |
|
|
Önnum og Gunnum og Kristínum frá. |
|
|
Það er vonar, ég væri' ekki glaður; |
|
|
en ég verð aldrei hnugginn, og það muntu sjá, |
|
|
að enn hafa stúlkurnar mætur á mér; |
|
|
mun ég þó fyrst um sinn trúa þeim ver. |
|
|
|
|
| |
la-la-la, la-la-la-, la-la-lala. |
|
|
|
Hildur mín gaf mér nú hringinn þann arna |
|
|
er hringar sig líkt eins og ormur að sjá. |
|
|
Hann er sem eilífðin, horfðu´á að tarna! |
|
|
En hvað löng varð eilífðin? Mánuði þrjá! |
|
|
Sitthvað ég líkt með þeim síðar meir fann, |
|
|
sú kunni að snúa sér rétt eins og hann. |
|
Home
