|
|
sýndu dáð, rætist hann þá. |
|
|
|
|
Og ef átt þú heiðríkju hugans, |
|
skaltu’ ei hræðast fylg þinni þrá. |
|
|
|
|
|
hlýða hreystikallinu enn. |
|
|
Fá mér þá alla, sem aldreigi hallast, |
|
en æ láta sverfa til stáls. |
|
Fáið mér karlmenn, sem kunna að falla |
|
í krafti hins réttláta máls. |
|
|
Ó! Brátt skal þá kalla frá fjöru til fjalla |
|
til frelsisins orustubáls. |
|
|
Ekkert hamlar hraustri sál |
|
|
Æ skal sigra sannleiksmál |
|
og sérhver vinnast þraut. |
|
|
Fá mér þá alla, sem aldreigi hallast, |
|
en æ láta sverfa til stáls. |
|
Fáið mér karlmenn, sem kunna að falla |
|
í krafti hins réttláta máls. |
|
|
Ó! Brátt skal þá kalla frá fjöru til fjalla |
|
til frelsisins orustubáls. |
|
|
Ekkert hamlar hraustri sál |
|
|
Æ skal sigra sannleiksmál |
|
og sérhver vinnast þraut. |
|