|
|
|
|
Eftir ströndinni ganga þeir Stefán og ég |
|
|
stefna ekkert nema sinn veg |
|
|
vindur er áttlaus og aldan er treg |
|
|
angan í lofti mjög ógreinileg. |
|
|
|
Þeir mæla fátt en ég segi sisona |
|
|
|
Hann segir mitt er að bíða já voka og vona |
|
|
veröldin gerir mig smart eða svona. |
|
|
|
Ég minni mig reyndar stunum á smið |
|
|
stórskorinn rostungur það eruð þið |
|
|
en ostran það gómsæta kynlega kið |
|
|
er komin og étin hún þold’enga bið. |
|
|
|
Þeir ganga mjög lengi og fram á lík |
|
|
þó líkindi séu ekki svo rík |
|
|
þá slembiólukka þeirra nú slík |
|
|
að þeir slást í för já ýta úr vík. |
|
|
Home
