Eitt lítið tár læðist niður kinnina þína |
|
einmanna vinalaus lítill í hjartanu og smár |
|
brosið þitt gægjist samt alltaf í gegn um tárin |
|
manstu hvað þú sagðir einu sinni við mig |
|
|
|
|
|
Allir að dást að því hvað þú sért stór og sterkur |
|
kinkað kolli og klappað hraustlega á bak |
|
ef þú svo dettur og meiðir þig máttu ekki gráta |
|
það er sko merki um dugleysi og aumingjaskap |
|
|
|
|