|
|
|
Ég hlusta á Zeppelin og ég ferðast aftur í |
|
|
|
Þú spyrð mig hvar er gimsteinninn í augum |
|
|
|
Svitinn perlar á brjóstum þínum þú bítur í |
|
|
|
þú flýgur á brott með syndum mínum, svartur |
|
|
|
|
Ég elska þig svo heitt að mig sundlar og |
|
|
|
Í faðmi þínum þú lætur mig finna til |
|
|
|
Útí horni liggur kisi þinn og malar, |
|
|
inni á baðherbergi stendur vofan þín og |
|
|
|
| |
Úti hamast regnið við að komast inn |
|
|
| |
Ég skríð undir sængina heyri hvernig |
|
|
| |
Drottningin með stríðsfákana sína |
|
|
| |
Hún sýnir okkur inní sólina, segir að |
|
|
|
|
|
|
Lyftan var biluð, húsvörðurinn kallaði mig |
|
|
|
Sagðist hata alla poppara, ég hélt hann væri |
|
|
|
Ég sagðist vera að heimsækja stúlku hún væri |
|
|
|
Hann sagði mér er nákvæmlega sama þó hún væri |
|
|
|
| |
Þegar ég bankaði á dyrnar opnaði |
|
|
| |
Hún sagði þú varst bara draumur, ég |
|
|
hef aðeins séð þig í sýn. |
|
| |
Ó, ég elska þig ég vil ekki vakna |
|
| |
svartur Afgan, drauma minna ég |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þrúgunnar reiði, þræta og óskipuleg |
|
|
|
af sama meiði, helsi og skilningsleysi |
|
|
|
sem maður skilur, hvað er réttlátt |
|
|
|
í eigin heimi, menn verða, verða |
|
|
|
|
|
|
|
Hreinsunareldur, bíður þeirra sem að ekki sjá, |
|
|
hvað þessu veldur, hvers konar bölsýni og bull, |
|
|
Sjóndeildarhringur, þeirra í smásjá hverfandi, |
|
|
í eigin heimi, menn verða, verða |
|
|
| |
Alelda sáldrandi brjáli.. |
|
|
|
|
|
|
|
Ég fór að smala kindum hér |
|
|
|
|
|
Þá ungri mætti’ ég blómarós, |
|
|
|
|
hún ansar: “Anna’ í Hlíð.” |
|
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
| |
með augun blá, svo yndisfríð, |
|
| |
af ástarþrá ég kvalir líð. |
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
|
|
|
|
|
svo hún andann varla dró, |
|
|
|
|
Svo kyssti’ ég hennar mjúka munn |
|
|
|
|
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
| |
ég elska mun þig alla tíð |
|
| |
og örmum vefja ár og síð. |
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
|
|
|
|
|
|
Álfheiður Björk, ég elska þig, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Álfheiður Björk, við erum eitt. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Þú mátt ekki láta þennan dóna. |
|
| |
Þennan fylliraft og róna, glepja þig. |
|
|
| |
Þú mátt ekki falla í hans hendur, |
|
| |
oft hann völtum fótum stendur. |
|
|
| |
því ég elska þig, Álfheiður Björk. |
|
|
|
Álfheiður Björk, ég elska þig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Þú mátt ekki láta þennan dóna. |
|
| |
Þennan fylliraft og róna, glepja þig. |
|
|
| |
Þú mátt ekki falla í hans hendur, |
|
| |
oft hann völtum fótum stendur. |
|
|
| |
því ég elska þig, Álfheiður Björk. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Uppi í risinu sérðu lítið ljós, |
|
|
|
Matarleifar, bogin skeið, |
|
|
undan oddinum samviskan sveið. |
|
|
| |
Þau trúðu á draumamyrkrið svalt, |
|
|
| |
Fingurnir gældu við stálið kalt, |
|
|
|
|
Draumarnir langir runnu í eitt, |
|
|
|
sprautan varð lífið, með henni gátu breytt |
|
|
því sem átti eftir að ske. |
|
|
| |
Uppi í risinu lágu og ófu sinn vef, |
|
| |
óttann þræddu upp á þráð. |
|
| |
Ekkert gat skeð því það var ekkert |
|
|
|
|
| |
Hittust á laun, léku í friði og ró, |
|
|
| |
Hvítir hestar drógu vagninn með Rómeó, |
|
|
|
| |
Trúðu á draumamyrkrið svalt, |
|
|
|
|
|
|
Þegar kaldir vindar haustsins blása, |
|
|
|
sérðu Júlíu standa, bjóða sig hása |
|
|
|
| |
Því Rómeó villtist inn á annað |
|
|
| |
hans hlutverk gekk ekki þar. |
|
| |
Of stór skammtur stytti þá bið |
|
| |
inni á klósetti á óþekktum bar. |
|
|
| |
Hittust á laun, léku í friði og ró, |
|
|
| |
Hvítir hestar drógu vagninn með Rómeó, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
keypt mér hús, bíl og íbúð. |
|
|
|
|
|
|
|
|
af hverju fæddist ég lúser jééé. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Af hverju er lífið svona ömurlegt, |
|
|
ætli það sé skárra í Simbabe. |
|
|
Af hverju var ég fullur á virkum degi, |
|
|
af hverju mætti ég ekki í tíma. |
|
|
|
|
|
|
|
|
og Sigga og Grétar í Stjórninni jééé. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ó, Jósep, Jósep, bágt á ég að bíða |
|
|
og bráðum hvarma mína fylla tár, |
|
|
því fyrr en varir æskuárin líða |
|
|
og ellin kemur með sín gráu hár. |
|
|
| |
Ég spyr þig, Jósep, hvar er karlmannslundin |
|
| |
og kjarkur sá er prýðir hraustan |
|
|
| |
Hvenær má ég klerkinn panta, |
|
|
| |
Jósep, Jósep, nefndu daginn þann. |
|
|
|
|
|
|
Ó, borg mín, borg, ég lofa ljóst þín |
|
|
|
þín lágu hús og allt, sem fyrir ber. |
|
|
|
Og þótt svo tárið oft minn vanga væti, |
|
|
er von mín einatt, einatt bundin þér. |
|
|
Og hversu, sem að aðrir í þig narta, |
|
|
þig eðla borg, sem forðum prýddir mig, |
|
|
svo blítt, svo blítt, sem barnsins unga |
|
|
|
er brjóst mitt fullt af minningum um |
|
|
|
| |
Ég gleðst í þér, þó ber ég vangann |
|
|
| |
af beiskum tárum, hér á þessum stað. |
|
| |
En hversvegna ég geng og græt mig |
|
|
| |
Guð á himnum, einn, veit bezt um |
|
|
|
|
Það fór nú svo, ég féll í þína arma; |
|
|
þú fræddir mig um Guð, sem önnur börn. |
|
|
|
Þú átt svo margt, sem mýkir lífsins |
|
|
|
og meðal annars þína fögru tjörn. |
|
|
Svo áttu líka landsins beztu drengi, |
|
|
sem lifa spart og taka aldrei lán. |
|
|
Ó, litla borg, ég gleð mig við þitt |
|
|
|
en græt mig þreyttan yfir Köbenhavn. |
|
|
|
|
Já, tjörnin þín er tjarna bezt í heimi. |
|
|
Við tjarnarendann landsins dýrsti rann, |
|
|
|
og að ég ekki álftum þínum gleymi, |
|
|
sem einn af beztu sonum þínum fann. |
|
|
Og hvílíkt djásn er ei sá helgi hringur? |
|
|
hólminn, þar sem krían á sitt skjól. |
|
|
Ó, ljúfa borg, ég lofa allt þitt |
|
|
|
sem liggur fágað kringum Arnarhól. |
|
|
| |
Sjá glingur þitt er gjöf úr helgum |
|
|
| |
sumt glitrar eins og helgilín í kór. |
|
| |
Það minnir mig í litum og í |
|
|
| |
á lítinn dreng, sem þráði að verða |
|
|
|
|
Og fyrir þig ég vil svo gjarnan vinna, |
|
|
vinna þér, sem aðeins fáum ber. |
|
|
Þú hefur eflaust öðrum meira að sinna, |
|
|
en ansa slíkum kjánaskap úr mér. |
|
|
Ó, fyrirgefðu, ef flónskar bænir ynnu |
|
|
á fjötrunum, sem liggja mér um háls. |
|
|
En auðvitað á enginn rétt á vinnu |
|
|
og efalaust er bezt að vera frjáls. |
|
|
|
Þótt aldrei muni óskir mínar rætast, |
|
|
um öll þín beztu dýrlegheit ég syng. |
|
|
|
Ég lofa það, sem líf mitt gerði sætast, |
|
|
þinn ljósa dag og bláa fjallahring. |
|
|
Og ávallt hoppar hjarta mitt af kæti, |
|
|
ef horfi ég á gullnu torgin þín. |
|
|
Ó, borg, mín borg, ég lofa ljóst þín |
|
|
|
þín lágu hús, þitt gull og brennivín. |
|
|
| |
Ó, ljúfa borg, ég lofa einnig |
|
|
| |
loftið blátt – og drekk því gullna |
|
|
| |
því aldrei mun ég svo í fjötra |
|
|
| |
að fegurð þín ei gleðji mína |
|
|
|
|
Þótt ávallt sértu einhvern vegin skrýtin |
|
|
og ofurlítið stolt af þinni sól; |
|
|
ég geri mig í góðu við þig lítinn |
|
|
og gala nafn þitt vítt um heimsins ból. |
|
|
Um síð, um síð ég kem og krýp þér aumur |
|
|
og kyssi jafnvel hörðu stræti þín. |
|
|
Því af þér fæddist lífs míns ljósi |
|
|
|
eitt lítið barn og það var ástin mín. |
|
|
|
|
Því um það bil, sem illar vættir sóttu |
|
|
á minn skrokk, með djöfullegar klær, |
|
|
|
hún kom til mín sem draumur á dimmri |
|
|
|
með drengjakoll og leir um berar tær. |
|
|
Og ennþá hlýnar hugur eins af kæti, |
|
|
ef hugur þess nær tengd við barnið sitt; |
|
|
því mun ég, borg mín, lofa lengst þau |
|
|
|
sem liggja á víxl í gegnum hjarta mitt. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bátur líður út um Eyjasund, |
|
|
enn er vor um haf og land, |
|
|
syngur blærinn einn um aftanstund, |
|
|
aldan niðar blítt við sand. |
|
|
|
Ævintýrin eigum ég og þú, |
|
|
ólgar blóð og vaknar þrá. |
|
|
Fuglar hátt á syllum byggja bú, |
|
|
bjartar nætur vaka allir þá. |
|
|
| |
Hvað er betra en vera ungur og ör, |
|
|
|
|
Geta sungið, lifað leikið sér |
|
|
|
og við öldunið um aftanstund |
|
|
eiga leyndarmál og ástarfund, |
|
|
eiga leyndarmál og ástarfund. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Það var um kvöld eitt að Kötu ég mætti. |
|
|
Hún var að koma af engjunum heim. |
|
|
Það var í ágúst að áliðnum slætti |
|
|
og nærri aldimmt á kvöldunum þeim. |
|
|
|
Hún var svo ung eins og angandi rósir. |
|
|
Ég hafði aldrei séð hana fyrr. |
|
|
Um vanga dönsuðu lokkarnir ljósir |
|
|
og augun leiftruðu þögul og kyrr. |
|
|
| |
Hlýtt ég tók í hönd á Kötu, |
|
| |
horfði’ í augun djúp og blá. |
|
| |
Gengum síðan burt af götu, |
|
| |
geymdi okkur náttmyrkrið þá. |
|
|
|
En þegar eldaði aftur og birti |
|
|
í hjarta ákafan kenndi ég sting. |
|
|
Og fyrir augum af angist mig syrti. |
|
|
Hún var með einfaldan giftingarhring. |
|
|
|
Hún var með einfaldan giftingarhring. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svarti Pétur ruddist inn í bankann |
|
|
með byssuhólk í hvorri hönd. |
|
|
Heimtaði með þjósti peningana |
|
|
og bankastjórann hneppti í bönd. |
|
|
| |
Upp með hendur, niður með brækur |
|
| |
peningana, ellegar ég slæ þig í rot, |
|
| |
haltu kjafti, snúðu skafti, |
|
|
|
|
Svarti Pétur brölti upp á jálkinn |
|
|
og þeysti burt með digran sjóð. |
|
|
Þeir eltu hann á átta hófa hreinum |
|
|
auk Nonna, sem rakti slóð. |
|
|
|
|
| |
:,:Hesma þúsma mesma vosma kasma isma? |
|
| |
Hesma þúsma mesma vosma? Já! :,: |
|
|
|
|
|
|
|
Þeir náðu honum nálægt Húsafelli |
|
|
og hengd’ann upp í næsta tré. |
|
|
Réttlætið það sigraði að lokum |
|
|
og bankinn endurheimti féð. |
|
|
|
|
| |
Hesma þúsma mesma vosma kasma isma? |
|
| |
Hesma þúsma mesma hosma? Já! |
|
| |
Hesma þúsma mesma vosma kasma isma? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ein í bragga, Magga, gægist út um |
|
|
|
bráðum sér hún Skugga-Baldur skunda |
|
|
|
enn einn túrinn, stúrinn, olíu á skúrinn |
|
|
er eftitt nema fyrir fjandans aura að |
|
|
|
| |
Í vetur betur gekk henni að |
|
|
| |
til sína glaða og kalda karla sem oft |
|
|
| |
en Magga í sagga, situr ein í |
|
|
| |
á ekki fyir olíu, er alveg |
|
|
|
|
Fyrst kom Bretinn, rjóður, yndislega góður, |
|
|
þá bjó hún Magga á Borginni í bleikum kjól. |
|
|
Svo kom Kaninn, þaninn, kommúnistabaninn, |
|
|
þá kættist Magga ofsalega og hélt sín jól. |
|
|
| |
Svo færðist aldur yfir eins og galdur |
|
| |
og ávallt verra og verra var í karl að ná. |
|
| |
Nú er Magga stúrin því olíu á skúrinn |
|
| |
er erfitt nema fyrir fjandans aura að fá. |
|
|
|
|
|
|
Í hinsta sinn að heiman lágu spor mín |
|
|
Því ég hamingjuna fann ei lengur þar |
|
|
Og hratt ég gekk í fyrstu uns ég heyrði |
|
|
|
Og háum rómi kallað til mín var. |
|
|
| |
Kallað: „Bíddu pabbi, bíddu mín |
|
| |
bíddu því ég kem til þín. |
|
|
|
|
|
|
Ég staðar nam og starði á dóttur mína |
|
|
er þar stautaði til mín svo hýr á brá, |
|
|
og mig skorti kjark að segja henni að bíllinn biði |
|
|
|
að bera mig um langveg henni frá. |
|
|
| |
Hún sagði: „Bíddu pabbi, bíddu mín |
|
| |
bíddu því ég kem til þín. |
|
|
|
|
|
|
Ráðvilltur ég stóð um stund og þagði, |
|
|
en af stað svo lagði aftur heim á leið. |
|
|
Ég vissi að litla dóttir mín, hún myndi hjálpa mér |
|
|
að mæta vanda þeim sem heima beið. |
|
|
| |
Hún sagði: „Bíddu pabbi, bíddu mín |
|
| |
bíddu því ég kem til þín. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Strýkur mér um vangann, Nína. |
|
|
Ó, halt’í höndina á mér, Nína. |
|
|
Því þú veist að ég mun aldrei aftur. |
|
|
Ég mun aldrei, aldrei aftur. |
|
|
Aldrei aftur eiga stund með þér. |
|
|
|
Það er sárt að sakna einhvers. |
|
|
Lífið heldur áfram. -Til hvers? |
|
|
Ég vil ekki vakna frá þér. |
|
|
Því ég veit að þú munt aldrei aftur. |
|
|
Þú munt aldrei, aldrei aftur. |
|
|
Aldrei aftur strjúka vanga minn. |
|
|
|
|
Þegar þú í draumum mínum birtist |
|
|
|
Og ég vild’ég gæti sofið heila öld. |
|
|
|
Því að nóttin veitir aðeins |
|
|
|
|
|
Nína, þú ert ekki lengur hér. |
|
|
|
Engin strýkur blítt um vanga mér. |
|
|
|
Dagurinn er eilífð án þín. |
|
|
Kvöldið kalt og tómlegt án þín. |
|
|
Er nóttin kemur fer ég til þín. |
|
|
|
Þegar þú í draumum mínum birtist |
|
|
|
Og ég vild’ég gæti sofið heila öld. |
|
|
|
Því að nóttin veitir aðeins |
|
|
|
|
|
Nína, þú ert ekki lengur hér. |
|
|
|
Engin strýkur blítt um vanga mér. |
|
|
|
|
Nína, þú ert ekki lengur hér. |
|
|
|
Engin strýkur blítt um vanga mér. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Vertu nú vænn og segðu já |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
en kveljast og þjást af einskonar ást |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
sameiginlegt því finnst mér það hart |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
vaknaðu vinur, svaraðu mér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
stundina og staðinn sem við tvö |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hættum að slást og reynum að finna einskonar |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(Texti: Stefán Hilmarsson) |
|
|
|
|
|
---------------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
fleiri stundir, fleirir mínútur, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þá er oft eins og tíminn svíkji mig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Samt er ekkert sem að breytir því. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hversu heitt þetta hjarta þráir þig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
önnur færi, önnur augnablik. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
á ég ekki nógu hægt um vik |
|
|
|
til að sá eða gef’af sjálfum mér. |
|
|
|
|
|
|
|
Samt er ekkert sem að breytir því... |
|
|
|
Ekkert sem að breytir því |
|
|
|
hversu heitt þetta hjarta þráir þig. |
|
|
|
Það er ekkert semað breytir því, |
|
|
|
- ekkert annað sem mig þyrstir í. |
|
|
|
Þessi sál, þessi hugur þráir þig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þó að myrkrið viðrðist endalaust |
|
|
|
|
|
vetur, sumar, vor og haust |
|
|
|
|
|
skaltu minnast þess að lífið er |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Fjársjóður falinn varst þú mér |
|
|
|
|
|
Gleði og gull í hjarta þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hjartað þitt kveikt hefur í mér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Fer að hitna brennur þú ert hér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hitinn magnast ef að þú ert hér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Örlitlir vængir Pétursspor |
|
|
|
|
|
Leiðir mig áfram sýnir mér |
|
|
|
|
|
Svífandi skal ég fylgja þér (viðlag) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mynd þín mun ávallt vera hér |
|
|
|
|
|
Geymd í huga mér (viðlag) |
|
|
|
|
|
|
Ég lifi í draumi Eyjólfur Kristjánsson |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég lifi í draumi dreg hvergi mörkin dags og nætur |
|
|
|
|
|
Sveiflast aðeins ósjálfrátt |
|
|
|
|
|
|
Í hægum gangi á fullt í fangi með að finna það |
|
|
|
|
|
Sem oftast reynist öfug átt |
|
|
|
|
|
|
|
Það er líkt og ég sé laus úr öllum viðjum |
|
|
|
|
|
Lentur hringsólandi á vegi miðjum |
|
|
|
|
|
|
Ég lifi í draumi dreg hvergi mörkin dags og nætur |
|
|
|
|
|
Sveiflast aðeins ósjálfrátt |
|
|
|
|
|
|
|
Ég lifi í tómi tek engan þátt í trylltum dansi |
|
|
|
|
|
Fólksins allt í kringum mig |
|
|
|
|
|
|
Aleinn á randi veit að minn vandi er að vera þar |
|
|
|
|
|
Sem enginn getur áttað sig |
|
|
|
|
|
|
|
Það er líkt og ég sé lagstur út í bili |
|
|
|
|
|
Leitandi að bát á réttum kili |
|
|
|
|
|
Ég lifi í tómi tek engann þátt í trylltum dansi |
|
|
|
|
|
Fólksins allt í kringum mig |
|
|
|
|
|
|
|
Ég lifi í veröld veit ekki hvaða vindar þjóta |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Einskonar fangi á víðavangi eða varnarlaus |
|
|
|
|
|
Gegn því sem er á meðan er |
|
|
|
|
|
|
|
Það er líkt og ég sé lamaður af ótta |
|
|
|
|
|
Líf mitt rennur burt á hröðum flótta |
|
|
|
|
|
Ég lifi í veröld veit ekki hvaða vindar þjóta |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég vil ei vera væminn (Tvíhöfði) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ástin er svo mikil, að mér er orðið heitt |
|
|
|
Þú elskar mig svo líka, að þú ert orðin |
|
|
|
|
En ertu þá farin, ertu farin frá mér |
|
|
|
Hvar ertu núna, ertu flutt eitthvað burt |
|
|
|
|
|
En ég mun ekki grenja, eins og alger aumingi |
|
|
|
Ég tel mig vera karlmann, en ekki kellingu |
|
|
|
|
|
En ég vil ei vera væminn, aldrei |
|
|
|
Og ég er hér, og ber mig bara vel, án |
|
|
|
|
|
|
Og ef þú heldur að ég grenji yfir þér, |
|
|
|
þá veistu ekki hversu sterkur ég er, |
|
|
|
Ég er karlmaður, enginn aumingi |
|
|
|
Ekkert kjaftæði og kerlingarvæl, |
|
|
|
|
|
Og reikningarnir sem þú sendir |
|
|
|
heim, ég ætla ekki að borga af þeim |
|
|
|
|
|
því þú særðir mig, og það er ljótt að særa fólk |
|
|
|
|
|
Manstu þegar þú sást mig fyrst, |
|
|
|
Hvað þú hafðir litla matarlyst |
|
|
|
En ég gaf þér fisk, og þú braggaðist |
|
|
|
og þú heillaðist af mér sem karlmanni |
|
|
|
|
|
Og þó það komi fyrir að ég missi saur |
|
|
|
þá er ég alls ekkert væminn gaur |
|
|
|
Ég er töffari, enginn aumingi |
|
|
|
þó það komi fyrir að ég grenji |
|
|
|
|
|
Ég vil ei vera, væminn, aldrei |
|
|
|
Og ég er hér, og ber mig bara vel, án |
|
|
|
|
|
|
Ég get lyft heilli þvottavél, án þín |
|
|
|
ég get drukkið eitt kláravín, og keyrt |
|
|
|
|
Ég er harður af mér, ég nagli er, |
|
|
|
|
|
|
|
En ég vil ei vera, væminn, aldrei |
|
|
|
Og ég er hér, og ber mig bara vel, án |
|
|
|
|
|
|
Og ef þú heldur að ég grenji yfir þér, |
|
|
|
þá veistu ekki hversu sterkur ég er, |
|
|
|
Ég er karlmaður, enginn aumingi |
|
|
|
Ekkert kjaftæði og kerlingarvæl, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég veit þú kemur í kvöld til mín |
|
|
|
|
|
þó kveðjan væri stutt í gær, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ef annað segja stjörnur tvær. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Og þá mun allt vera eins og var |
|
|
|
|
|
sko, áður en þú veist, þú veist |
|
|
|
|
|
og þetta eina sem út af bar |
|
|
|
|
|
okkar á milli í friði leyst |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég veit að þú kemur (Trúbrot). |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég vil þú komir hérna og hitir mér. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég vil þú sjáir hvers virði það er |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
mér er kalt svo leif mér finna yl. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hey komdu aðeins nær mér. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Við skulum kynda bál hér. |
|
|
|
|
|
|
Þá kemur hver og sér að það er eldur hér. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég vil þú skiljir hvað ég á við. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
vera til í heiminn sem ég vil. (viðlag) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(Texti: Stefán Hilmarsson) |
|
|
|
|
|
---------------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
fleiri stundir, fleirir mínútur, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þá er oft eins og tíminn svíkji mig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Samt er ekkert sem að breytir því. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hversu heitt þetta hjarta þráir þig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
önnur færi, önnur augnablik. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
á ég ekki nógu hægt um vik |
|
|
|
til að sá eða gef’af sjálfum mér. |
|
|
|
|
|
|
|
Samt er ekkert sem að breytir því... |
|
|
|
Ekkert sem að breytir því |
|
|
|
hversu heitt þetta hjarta þráir þig. |
|
|
|
Það er ekkert semað breytir því, |
|
|
|
- ekkert annað sem mig þyrstir í. |
|
|
|
Þessi sál, þessi hugur þráir þig. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þó að myrkrið viðrðist endalaust |
|
|
|
|
|
vetur, sumar, vor og haust |
|
|
|
|
|
skaltu minnast þess að lífið er |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(Vilhjálmur Vilhjálmsson - Magnús Eiríksson) |
|
|
|
|
|
|
|
------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
|
|
Ég bý í sveit, á sauðfé á beit |
|
|
|
|
|
og sællegar kýr út á túni. |
|
|
|
|
|
Sumarsól heit senn vermir nú reit |
|
|
|
|
|
en samt má ég bíða eftir frúnni. |
|
|
|
|
|
|
|
Traktorinn minn, reiðhesturinn. |
|
|
|
|
|
hundur og „dáldið“ af hænum. |
|
|
|
|
|
Kraftaverk eitt til oss gæti leitt |
|
|
|
|
|
hýrlega mey burt úr bænum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
svo andskoti fótkaldur stundum. |
|
|
|
|
|
Ég sæi þig gera eins og mig |
|
|
|
|
|
ylja á þér tærnar á hundum. |
|
|
|
|
|
|
|
Þeir segja mér að þeysa af stað |
|
|
|
|
|
þær bíði eftir bóndanum vænum. |
|
|
|
|
|
Ég hef reynt, það veit guð en það er sko puð |
|
|
|
|
|
að þræða öll húsin í bænum. |
|
|
|
|
|
Sirkus Geira Smart - Spilverk þjóðanna |
|
|
|
(Spilað í þvergripum að sjálfsögðu) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þeir ráku féð í réttirnar í fyrsta og annan flokk |
|
|
|
|
|
Kílóið af súpukjöti hækkaði í dag |
|
|
|
|
|
|
og verðið sem var leyft í gær er okkar verð að |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þér finnst þú þurfa jakka og tvenna sigtúnsskó |
|
|
|
|
|
|
nýju fötin keisarans frá karnabæ og co |
|
|
|
|
|
|
fötin skapa manninn eða viltu vera púkó? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
„Við í sirkus geira smart |
|
|
|
|
|
trúum því að hvítt sé svart |
|
|
|
|
|
og bíðum eftir næstu fragt (í buxnadragt) |
|
|
|
|
|
|
|
|
mölkúlur og ryðvörn er það sem koma skal |
|
|
|
|
|
|
innleggið á himnum hvað varðar þig um það |
|
|
|
|
|
|
útvarpsmessan glymur meðan jólalambið stynur |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sem kóngur ríkti hann með sóma |
|
|
|
|
|
og sann eitt sumar á landinu bláa. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sögu við ætlum að segja í kvöld |
|
|
|
|
|
um sæfarann Jörund hinn knáa. |
|
|
|
|
|
Sem kóngur ríkti hann með sóma |
|
|
|
|
|
og sann eitt sumar á landinu bláa. |
|
|
|
|
|
|
|
Í Danmörk fæddist og ólst hann upp |
|
|
|
|
|
en engan hlaut hann þar frama. |
|
|
|
|
|
Sú kotungaþjóð með sín kúastóð |
|
|
|
|
|
og kokhljóð var honum til ama. |
|
|
|
|
|
|
|
Á briggskipi ungur til Englands |
|
|
|
|
|
hann hélt, og ölduna fagnaði steig hann |
|
|
|
|
|
því þrek í honum bjó og í saltan sjó |
|
|
|
|
|
af sérstakri ánægju meig hann |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Á kuggana marga hann munstraði |
|
|
|
|
|
sig og mörg urðu hans ævintýri. |
|
|
|
|
|
Hann kunni bráðum á allt sem |
|
|
|
|
|
kunna þarf á: kompás, segl og stýri |
|
|
|
|
|
|
|
Og loks varð hann kapteinn með |
|
|
|
|
|
|
korða og hatt á kaupfari glæstu og nýju |
|
|
|
|
|
Um höfin stór og breið nú lá hans |
|
|
|
|
|
leið frá London til Ástralíu. |
|
|
|
|
|
|
|
Já, fjölmargt vann hann til frægðar |
|
|
|
|
|
sér, en frægust varð Jörundar |
|
|
|
|
|
saga, er hann komst á norðurslóð |
|
|
|
|
|
í kynni við þjóð sem þar kúrði með |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Þegar ég vaknaði um morguninn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hörund þitt eins og silki |
|
|
|
|
|
andlitið eins og postulín. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Við bryggjuna bátur vaggar hljótt |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
mig dreymdi dauðinn sagði komdu fljótt |
|
|
|
|
|
það er svo margt sem ég ætla þér að segja. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ef ég drukkna,drukkna í nótt |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þú getur komið og mig sótt |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Stál og hnífur er merkið mitt |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þitt var mitt og mitt var þitt |
|
|
|
|
|
meðan ég bjó á meðal manna. |
|
|
|
|
|
|
|
Lag og texti: Bubbi Morthens |
|
|
|
Af plötunn: „Trúir þú á engla?“ |
|
|
|
Sendandi: Magnús Sigurðsson |
|
|
|
|
|
|
|
------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
em - D - G - em - D - C - G |
|
|
|
|
|
|
|
Er síminn hringdi þá svaf borgin |
|
|
|
|
|
ég sat sem lamaður við þá frétt |
|
|
|
|
|
ég fylltist reiði - síðan kom sorgin |
|
|
|
|
|
sumar fréttir hljóma aldrei rétt |
|
|
|
|
|
|
|
Ég var orðin edrú þegar hann fæddist |
|
|
|
|
|
aldrei gleymi ég þeirri stund |
|
|
|
|
|
sú tíð var liðin er ég drukkinn læddist |
|
|
|
|
|
um húsið heima með svarta lund |
|
|
|
|
|
|
|
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Faðir minn heitinn var harður maður |
|
|
|
|
|
með hjartað vel falið og ráma rödd |
|
|
|
|
|
okkar heimili var hans drykkjustaður |
|
|
|
|
|
við forðuðumst að verða á vegi hans stödd |
|
|
|
|
|
|
|
Þannig liðu árin uns ég fór að heiman |
|
|
|
|
|
úti var veröldin svo risastór |
|
|
|
|
|
en ættardrauginn ég dæmdist til að teyma’ann |
|
|
|
|
|
drykkjan fylgdi mér hvert sem ég fór |
|
|
|
|
|
|
|
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég og mín kona ólum upp þrjú börnin |
|
|
|
|
|
eftir bestu getu og tíminn leið |
|
|
|
|
|
stundum var vöndurinn eina vörnin |
|
|
|
|
|
ef villtust börnin af réttri leið |
|
|
|
|
|
|
|
Hann hef ég elskað frá fyrstu stundu |
|
|
|
|
|
frá fyrstu mínútu í lífi hans |
|
|
|
|
|
en syndir feðranna drenginn minn fundu |
|
|
|
|
|
og færðu honum að gjöf ólukkukrans |
|
|
|
|
|
|
|
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sonur minn er ekki illur maður |
|
|
|
|
|
engin sál veit sinn lífsins veg |
|
|
|
|
|
sem lítill drengur var hann góður - glaður |
|
|
|
|
|
nú græt ég hans örlög hryggileg. |
|
|
|
|
|
|
|
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(Texti: Stefán Hilmarsson) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
---------------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svo á morgun er allt liðið hjá. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tíminn fellur í gleymskunnar dá. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svo á morgun er allt liðið hjá |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hérna er allt sem hugurinn gæti girnst |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nóttin er ung og hún iðar í takt við þig. |
|
|
|
|
|
Allt getur gerst og eflaust gerist það flest |
|
|
|
|
|
- bara bruggið ef þú teigar. |
|
|
|
|
|
Svo er svifið þöndum vængjum. |
|
|
|
|
|
Svo er svifið þöndum vængjum. |
|
|
|
|
|
Sódóma Yeah-yeah-yeah-yeah. |
|
|
|
|
|
Sódóma Yeah-yeah-yeah-yeah. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Lífið fellur í gleymskunnar dá. |
|
|
|
|
|
|
|
Svo á morgun er allt liðið hjá... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
---------------------------------------------------- |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
um frægð og framandi lönd. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þú veist ég þrái - að slá í gegn. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hefur það reynst mér um megn. |
|
|
|
|
|
|
|
Ég gæti boðið - þér betri kjör, |
|
|
|
|
|
bíl og íbúð - brúðarslör. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ég reyni að öðlast frægð. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þú veist ég þrái - að slá í gegn. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hefur það reynst mér um megn. |
|
|
|
|
|
|
|
Ég mundi gera hvað sem er fyrir frægðina, |
|
|
|
|
|
nema kannski að koma nakinn fram. |
|
|
|
|
|
Ó, ó, allt annað fyrirtak, |
|
|
|
|
|
ég færi heljarstökk afturábak |
|
|
|
|
|
af litlu bretti, fyrir frægðina. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
þú veist ég þrái - að slá í gegn. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hefur það reynst mér um megn. |
|
Home
