|
|
|
Ég gekk inn á stað sem var fullur af fólki |
|
|
horfði á andlit sem runnu í eitt |
|
|
Skynjun mín var sterkari en allur sá ótti |
|
|
sem fær flesta til að gera ekki neitt |
|
|
|
Nóttin fór í það að við lékum okkur að orðum |
|
|
sem urðu lifandi ef sögð voru rétt |
|
|
Sum þurftu hjálp en við sátum og horfðum |
|
|
Spurðum aldrei: Hvað rangt? Hvað er rétt? |
|
|
| |
Systir minna auðmýktu bræðra |
|
|
| |
Systir minna auðmýktu bræðra |
|
|
|
|
|
|
Ég spurði hana hvort hún væri hin eilífa æska |
|
|
sem allir blindir leituðu að? |
|
|
Hvort hún vissi hvar orlög mín væri að finna |
|
|
því fortíðina burtu ég gaf |
|
|
|
Hún brosti og augun urðu dimm og þung |
|
|
sagði: „Ljúfurinn, ég er örlög þín“ |
|
|
Nóttin mun þrá æskuna meðan æskan verður ung |
|
|
en þú ert dæmdur til að vera skugginn minn |
|
|
| |
Systir minna auðmýktu bræðra |
|
|
| |
Systir minna auðmýktu bræðra |
|
|
|
|
|
Home
