|
Ég man á ströndinni við sátumforðum |
|
héldumst í hendur og hvísluðum orðum |
|
þú varst ólétt með þitt stutta hár |
|
ég fæddist aftur þetta ár |
|
þú varst fallegri en fallegt |
|
og himininn blárri en blár |
|
og ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
og ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
þótt himininn minn sé orðinn grár |
|
|
Ég man ennþá lyktina af húðinni þinni |
|
allt sem við gerðum farst í minni |
|
mínu og verður um ókomin ár |
|
|
þú varst fallegri en fallegt |
|
og himininn blárri en blár |
|
og ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
og ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
ennþá ertu fallegri en fallegt |
|
þótt himininn minn sé orðinn grár |
|