| | Fyrsta kossinn, ég kyssti rjóða vanga |
|
| |
Þennan koss ég vil, muna daga langa. |
|
|
|
Ég sá þig kæra fyrst um kvöld í maí |
|
|
ég var að koma á rúntinn niðr'í bæ. |
|
|
Og hve þín ásýn öll mig heillaði |
|
|
því aldrei nokkurn tíma gleymt ég fæ. |
|
|
|
Það var sem eldur um mig færi skjótt, |
|
|
og undir niðri var mér ekki rótt. |
|
|
Þú komst til mín við kúrðum saman ein. |
|
|
Ég kæra, gleymi aldrei þeirri nótt. |
|
|
| |
Fyrsta koss inn, ég kyssti rjóða vanga |
|
| |
Þennan koss ég vil, muna daga langa. |
|
|
|
Síðan ég margan átt hef ástarfund, |
|
|
örlátur meyjarfaðmur léttir lund. |
|
|
Samt hafa forlögin svo fyrir séð, |
|
|
að fyrsta kossinn man ég alla stund. |
|
|
að fyrsta kossinn man ég alla stund. |
|
|
| |
Fyrsta koss inn, ég kyssti rjóða vanga |
|
| |
Þennan koss ég vil, muna daga langa. |
|
Home
