| Enn syng ég gamalt stef við þinn sængurstokk í kvöld |
|
|
er sólin rennur langt að fjallabaki |
|
|
um þá sem sitja sléttir og slóttugir við völd |
|
|
og slepps aldrei neinu fantataki |
|
|
| |
Morðingjar heimsins og myrkraverkaher |
|
| |
munu reyna að draga úr kjarkinn |
|
| |
en gleymdu því samt aldrei að meira en maklegt er |
|
| |
að á mörgum þeirra höggvist sundur barkinn. |
|
|
|
Þeir eiga glæstar hallir þeir eiga lúxusbíl |
|
|
þeir eiga meira en nóg til hnífs og skeiðar |
|
|
þeir kæfa okkur í táragasi og kalla okkur skríl |
|
|
þeir koma okkar vandræðum til leiða. |
|
|
| |
Morðingjar heimsins og myrkraverkaher |
|
| |
munu eflaust pína þig til dauða |
|
| |
en gleymdu því samt aldrei að meira en maklegt er |
|
| |
að úr mörgumþeirra vætli blóðið rauða. |
|
|
|
Svo segi ég að lokum fyrst sólin hnigin er |
|
|
og svefnsins engill strýkur þér um hvarma |
|
|
og margan góðan drenginn þeir myrtu þar og hér |
|
|
og margur hlaut að dylja sína harma. |
|
|
| |
Morðingjar heimsins og myrkraverkaher |
|
| |
myrða okkur líka einhvern veginn, |
|
| |
en gleymdu því samt aldrei að meira en maklegt er |
|
| |
að af mörgum þeirra væri skjátan flegin. |
|
Home
