|
|
|
og hugurinn heimleiðis leitar því æ, |
|
|
man ég þá er hátið var í bæ. |
|
|
|
Ungan dreng ljósin laðar, |
|
|
litla snót geislum baðar, |
|
|
man ég svo lengi sem lifað ég fæ, |
|
|
man ég þá er hátið var í bæ. |
|
|
| |
Hann fékk bók en hún fékk nál og tvinna, |
|
| |
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð, |
|
| |
sælli börn sjalgæft er að finna, |
|
| |
ég syng um þau mín allra bestu ljóð. |
|
|
|
Söngur blítt svefninn hvetur, |
|
|
systkin tvö ei geta betur, |
|
|
en sofnað hjá mömmu ég man þetta æ, |
|
|
man ég þá er hátið var í bæ. |
|
|
| |
Hann fékk bók en hún fékk nál og tvinna, |
|
| |
hönd í hönd þau leiddust kát og rjóð, |
|
| |
sælli börn sjalgæft er að finna, |
|
| |
ég syng um þau mín allra bestu ljóð. |
|
|
|
Söngur blítt svefninn hvetur, |
|
|
systkin tvö ei geta betur, |
|
|
en sofnað hjá mömmu ég man þetta æ, |
|
|
man ég þá er hátið var í bæ. |
|
|
|
man ég þá er hátið var í bæ. |
|
Home
