| Ég fór að smala kindum hér eitt kvöldið fram í dal |
|
|
og kominn var ég lengst inn í bláan fjallasal. |
|
|
Þá ungri mætti’ ég blómarós, með augun djúp og blíð |
|
|
og er ég spyr að nafni, hún ansar: „Anna’ í Hlíð.“ |
|
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
| |
með augun blá, svo yndisfríð, |
|
| |
af ástarþrá ég kvalir líð. |
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
|
|
|
|
Ég örmum vafði Önnu, svo hún andann varla dró, |
|
|
mig ástin var að kæfa og ákaft hjartað sló. |
|
|
Svo kyssti’ ég hennar mjúka munn og augun djúp og blíð |
|
|
og mælti milli kossa: „Ó, Anna mín í Hlíð.“ |
|
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
| |
ég elska mun þig alla tíð |
|
| |
og örmum vefja ár og síð. |
|
| |
Anna í Hlíð, Anna í Hlíð, |
|
|
|
Home
