| Vertu hjá mér, Dísa, meðan kvöldsins klukkur hringja |
|
|
og kaldir stormar næða um skóg og eyðisand; |
|
|
þá skal ég okkur bæði yfir djúpið dökka syngja |
|
|
heim í dalinn, þar sem ég ætla' að byggja og nema land. |
|
|
|
Kysstu mig ...kysstu mig. Þú þekkir dalinn Dísa, |
|
|
þar sem dvergar búa í steinum, og vofur læðast hljótt |
|
|
og hörpusláttur berst yfir hjarn og bláa ísa, |
|
|
og huldufólkið dansar um stjörnubjarta nótt. |
|
|
|
Og meðan blómin anga og sorgir okkar sofa |
|
|
er sælt að vera fátækur, elsku Dísa mín, |
|
|
og byggja sér í lyngholti lítinn dalakofa |
|
|
við lindina, sem minnir á bláu augun þín. |
|
|
|
Ég elska þig; ég elska þig og dalinn, Dísa |
|
|
og dalurinn og fjöllin og blómin elska þig. |
|
|
í Norðri brenna stjörnur, sem veginn okkur vísa, |
|
|
og vorið kemur bráðum ... Dísa, kysstu mig |
|
Home
