| Nú árið er liðið í aldanna skaut, |
|
|
og aldrei það kemur til baka, |
|
|
nú gengin er sérhver þess gleði og þraut, |
|
|
það gjörvallt er runnið á eilíðar braut, |
|
|
en minning þess víst skal þó vaka. |
|
|
|
En hvers er að minnast og hvað er það þá, |
|
|
sem helst skal í minningu geyma? |
|
|
Nú allt er á fljúgandi ferð liðið hjá, |
|
|
það flestallt er horfið í gleymskunnar sjá. |
|
|
En miskunnsemd Guðs má ei gleyma. |
|
|
|
Hún birtist á vori sem vermandi sól, |
|
|
sem vöxtur í sumarsins blíðum, |
|
|
í næðingum haustsins sem skjöldur og skjól, |
|
|
sem skínandi himinn og gleðirík jól |
|
|
í vetrarins helkuldahríðum. |
|
|
|
Hún birtist og reynist sem blessunarlind |
|
|
á blíðunnar sólfagra degi, |
|
|
hún birtist sem lækning við böli og synd, |
|
|
hún birtist þó skærast sem frelsarans mynd, |
|
|
er lýsir oss lífsins á vegi. |
|
|
|
Nú Guði sé lof fyrir gleðilegt ár |
|
|
og góðar og frjósamar tíðir, |
|
|
og Guði sé lof, því að grædd urðu sár, |
|
|
og Guði sé lof, því að dögg urðu tár. |
|
|
Allt breyttist í blessun um síðir. |
|
|
|
Ó, gef þú oss, Drottinn, enn gleðilegt ár |
|
|
og góðar og blessaðar tíðir. |
|
|
Gef himneska dögg gegnum harmanna tár, |
|
|
gef himneskan frið fyrir Lausnarans sár |
|
|
og eilífan unað um síðir. |
|
Home
