|
Gurra mín því fýsn mína fóðrar hin vorbjarta nótt. |
|
|
Gurra mín því fýsn mína fóðrar hin vorbjarta nótt. |
|
|
spírur á ég nógar alveg gegndarlausa gnótt. |
|
|
|
brosir hún við oss hin margfrægða miðnætursól. |
|
|
brosir hún við oss hin margfrægða miðnætursól. |
|
|
á bekknum steinsteypta við styttuna uppá Arnarhól |
|
|
|
en í Hábænum iðkaður ómstríður söngur var fyr. |
|
|
en í Hábænum iðkaður ómstríður söngur var fyr. |
|
|
síðan láréttum í hinsta sinn þar verðir mér vörpuðu á dyr. |
|
|
|
hátt uppi firrtur kvöðum og hverri náð. |
|
|
hátt uppi firrtur kvöðum og hverri náð. |
|
|
varðaði mig aldrei og aldrei mérneitt hún bauð. |
|
|
|
við ilm úr glæru glasi og greitt í ljúfustu löð. |
|
|
við ilm úr glæru glasi og greitt í ljúfustu löð. |
|
|
undanþeginn sem og sérhverri þess kúgandi kvöð. |
|
|
|
Gurra mín því fýsnin hún firrir mig allri ró. |
|
|
Gurra mín því fýsnin hún firrir mig allri ró. |
|
|
af spírum á ég ókjör margfalt meira en nóg. |
|