Augun þín blá eru mitt ljósaljós; |
|
munnur þinn hýr er mín rósarós. |
|
öll ertu lík álfum í skóg |
|
og því áttu skilið hrósahrós. |
|
|
|
Ekkert ég veit fegurra fljóðafljóð; |
|
|
þú hefur kveikt í mér glóðaglóð. |
|
|
Væri ég skáld skyldi ég kveða |
|
|
þér öll mín bestu ljóðaljóð. |
|
|
Gerðu mér nú dálitla bónabón |
|
þó að ég sé mesta flónaflón. |
|
Játaðu mér tryggð þína’ og trú svo |
|
við getum orðið hjónahjón. |
|
|
|
Og er hann blæs norðan frá pólapól |
|
|
verður þinn faðmur mitt skjólaskjól. |
|
|
Hjá þér ég vil ævinni eyða |
|
|
og halda öll mín jólajól. |
|