| Ég hef staðið við gluggann, |
|
|
heyrt hann tala um komandi harðæri, nístandi él. |
|
|
Aldrei fyrr séð hann svo hryggann stara. |
|
|
Þegar þú kvaddir hvað ég skildi hann vel. |
|
|
|
Sumarið er farið, það fraus í hylnum. |
|
|
Eins og hvítt lín kom fyrsti snjórinn í nótt. |
|
|
Þrestirnir dansa á ísuðum línum, |
|
|
en hér inni er allt stillt og hljótt. |
|
|
| |
Eldurinn í arninum með seiðandi skugga |
|
| |
spyr mig: Hvar er hún í nótt |
|
| |
sem var vön að halda um höfuð þitt og rugga |
|
| |
þér blítt þar til allt var hljótt? |
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég hef staðið við gluggann, |
|
|
heyrt hann tala, spurt hef ég hann: |
|
|
Sér hann þig þar sem þú ferð? |
|
|
Þakinn rósum, kaldur vill ekki svara |
|
|
hvort ást til mín í hjartanu þú berð. |
|
|
|
Ég hef staðið við gluggann, |
|
|
séð hann stara á norðanvindinn, |
|
|
|
Stundum heyri ég hlátur í gólffjölum marra, |
|
|
hjartað tekur kipp en það er ekkert hér. |
|
|
| |
Eldurinn í arninum með seiðandi skugga |
|
| |
spyr mig: Hvar er hún í nótt |
|
| |
sem var vön að halda um höfuð þitt og rugga |
|
| |
þér blítt þar til allt var hljótt? |
|
|
|
|
|
|
|
Home
