|
|
Suma dreymir gull og græna skóga |
|
og gráta að þeir eiga ekki meir |
|
með gallbragð í munni brosa beiskir |
|
og bölva þar til sálin í þeim deyr |
|
og Júdas er verðlaus lúser |
|
sem lífinu hafnaði segja þeir. |
|
|
En mig dreymir aðeins þessa einu konu |
|
það er eldfimt loftið sem hún fer |
|
það er gott að elska og eiga hennar hjarta |
|
og hún elskar mig eins og ég er |
|
og ég veit hvar frelsið er að finna |
|
í faðmi hennar bíður eftir mér. |
|
|
|
Það er vont að vera týndur |
|
|
í veröld sem engar hefur dyr |
|
|
og fyrir þá sem aldrei hafa elskað |
|
|
hlýtur tíminn að standa kyrr |
|
|
|
|
|
|
Jú mig dreymir aðeins þessa einu konu |
|
og allan þennan þokka sem hún ber |
|
það er gott að elska og eiga hennar hjarta |
|
því hún tekur mér eins og ég er |
|
og ég veit hvað frelsið er að finna |
|
í þaðmi hennar bíður eftir mér. |
|
|
|
Það er vont að vera týndur |
|
|
í veröld sem engar hefur dyr |
|
|
og fyrir þá sem aldrei hafa elskað |
|
|
hlýtur tíminn að standa kyrr |
|
|
|
|
|