| Óðum steðjar að sá dagur, |
|
|
|
Lítill drengur ljós og fagur |
|
|
lífsins skilning öðlast senn. |
|
|
|
|
við áhyggjurnar laus sem nú. |
|
|
En allt fer hér á eina veginn, |
|
|
í átt til moldar mjakast þú. |
|
|
|
Ég vildi geta verið hjá þér, |
|
|
|
Umlukt þig með örmum mínum. |
|
|
|
|
Oft ég hugsa auðmjúkt til þín, |
|
|
|
|
átt þú mér í hjarta stað. |
|
|
|
| |
er morgunn rann með daglegt stress |
|
| |
að ljúfur drengur lagði á sig |
|
|
|
|
|
|
|
|
Einka þér til eftirbreytni |
|
|
|
|
|
að færast ekki í fang svo mikið, |
|
|
að festu þinnar brotni tré. |
|
|
Allt hið góða í heimi haldi |
|
|
í hönd á þér og með þér sé. |
|
|
|
| |
er morgunn rann með daglegt stress |
|
| |
að ljúfur drengur lagði á sig |
|
|
|
|
|
|
Home
