Allur lurkum laminn geng ég leiður heim til mín |
|
|
Allur blár og marinn geng ég barinn ástin mín |
|
nauð að þurf’ að sofa saman. |
|
|
|
|
útí tilveruna, þar á meðal þig. |
|
|
|
Hvað á að gera við ræfla eins og mig? |
|
|
Annað glóðarauga, eitt, tvö spor í munnvikin, |
|
klessukeyrði mótorhjólið. |
|
Eyrað illa rifið, eitt tvö högg á nefbroddinn. |
|
|
|
|
|
útí tilveruna, þar á meðal þig. |
|
|
|
Hvað á að gera við ræfla eins og mig? |
|
|
|
Vissulega vafra ég í vondum félagsskap, svo ég skammast mín |
|
|
|
Ó hvað er að bera mig burtu frá þér, |
|
|
|
|
Samt sem áður grunar mig og gettu hvað það er |
|
|
|
Ó, bar’að ég rataði aftur til Þín, |
|
|
|
Allur lurkum laminn geng ég leiður nóttin í |
|
|
Bældur, leiður, barinn, spældur, blautur sparka í. |
|
Ég spyrni við því öllu saman. |
|
|
|
|
útí tilveruna, þar á meðal þig. |
|
|
|
Hvað á að gera við ræfla eins og mig? |
|
|
|
Vissulega vafra ég í vondum félagsskap, svo ég skammast mín |
|
|
|
Ó hvað er að bera mig burtu frá þér, |
|
|
|
|
Samt sem áður grunar mig og gettu hvað það er |
|
|
|
Ó, bar’að ég rataði aftur til Þín, |
|
|