Ég legg metnað minn í það að míga úti |
|
og í mannskaðanum varð ég undir vegg. |
|
Í Stangarholti kúldrast ég hjá Knúti |
|
og Kristínu, sem spælir okkur egg. |
|
|
|
|
o, ó... vatns- ég lita -mynd, undan vindi. |
|
|
Ég migið hef í mörgu dimmu skoti |
|
og meir´að segja bak við hús hjá þér. |
|
Þótt nýtískuleg salernin ég noti |
|
er nepjan betri til að hægja á sér |
|
|
|
|
o, ó... vatns- ég lita -mynd, undan vindi. |
|
|
Afi kenndi mér sem ungum pilti |
|
aldr ei að láta deigan síga |
|
og þegar kuldinn kvikasilfrið tryllti, |
|
hann kenndi mér í lófana að míga | |
|
|
|
|
o, ó... vatns- ég lita -mynd, undan vindi. |
|
|
Og eftir því sem árin færast yfir... |
|
|