|
|
|
Er síminn hringdi þá svaf borgin |
|
|
ég sat sem lamaður við þá frétt |
|
|
ég fylltist reiði - síðan kom sorgin |
|
|
sumar fréttir hljóma aldrei rétt |
|
|
|
Ég var orðin edrú þegar hann fæddist |
|
|
aldrei gleymi ég þeirri stund |
|
|
sú tíð var liðin er ég drukkinn læddist |
|
|
um húsið heima með svarta lund |
|
|
| |
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
| |
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
Faðir minn heitinn var harður maður |
|
|
með hjartað vel falið og ráma rödd |
|
|
okkar heimili var hans drykkjustaður |
|
|
við forðuðumst að verða á vegi hans stödd |
|
|
|
Þannig liðu árin uns ég fór að heiman |
|
|
úti var veröldin svo risastór |
|
|
en ættardrauginn ég dæmdist til að teyma’ann |
|
|
drykkjan fylgdi mér hvert sem ég fór |
|
|
| |
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
| |
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
Ég og mín kona ólum upp þrjú börnin |
|
|
eftir bestu getu og tíminn leið |
|
|
stundum var vöndurinn eina vörnin |
|
|
ef villtust börnin af réttri leið |
|
|
|
Hann hef ég elskað frá fyrstu stundu |
|
|
frá fyrstu mínútu í lífi hans |
|
|
en syndir feðranna drenginn minn fundu |
|
|
og færðu honum að gjöf ólukkukrans |
|
|
| |
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
| |
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
|
Sonur minn er ekki illur maður |
|
|
engin sál veit sinn lífsins veg |
|
|
sem lítill drengur var hann góður - glaður |
|
|
nú græt ég hans örlög hryggileg. |
|
|
| |
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
| |
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
|
| |
og nú sit ég hér á að svara þér |
|
|
| |
og þú segir mér að sonur minn |
|
|
Home
