Gamall vinur minn var frægur um sinn |
|
fyrir lög númer eitt sem að höfðu dáleitt |
|
flestar píur í landinu yngri en tuttugu og sex. |
|
Uns fjölmiðlarnir reyndu að stöðva hans frægð, |
|
þeim tókst það að lokum með talsveðri slægð |
|
|
|
Hann ræddi við þá um kærleik og frelsi til ásta, |
|
þá mannlegu kosti sem hann taldi skásta. |
|
en er hann sá það allt á prenti |
|
kom hann hissa til mín og á blaðið mér benti. |
|
|
|
Ég sagði víst flest það, en þegar þú lest það |
|
|
þá virkar það alveg fatalt. |
|
|
Sem barnaleg þvæla, tóm vitleysa og stælar |
|
|
samt sagði ég þeim þetta allt. |
|
|
|
En ég er ei svona, það ætla’ ég að vona, |
|
|
ég meinti það allt saman vel. |
|
|
Þeir spurðu mig frétta, ég sagði allt af létta, |
|
|
mitt mannorð er brotið í mél. |
|
|
Lög hans hættu að seljast og hann fór að dvelja |
|
á hádegisbörum, varð á hvers manns vörum |
|
fyrir lausmælgi þá sem að blöðin höfðu áður minnst á. |
|
Loks hann dró sig í hlé, það var ekkert að ske, |
|
Hvergi vinnu að fá. Enginn vildi hann sjá |
|
ekki hann... frægan söngvarann. |
|
|
Þá sagði’ ’hann: Ég stofna þá hljómsveit, við förum að spila, |
|
því ég þarf að koma svo mörgu til skila. |
|
Og hann aftur varð frægur og dáður, |
|
en þá kom öfundin upp sem að felldi hann áður. |
|
|
|
Hann sagði jú víst flest það en þegar þú lest það |
|
|
þá virkar það alveg fatalt. |
|
|
Sem barnaleg þvæla, tóm vitleysa og stælar |
|
|
samt sagði hann þeim þetta víst allt. |
|
|
|
En svona’ er hann ekki, ég betur hann þekki |
|
|
hann meinti það allt saman vel. |
|
|
Þeir spurðu hann frétta, hann sagði’ alltaf létta |
|
|
þeir mannorð hans brutu í mél. |
|
|
|
|
Þá sagði’ ’hann: Ég stofna þá hljómsveit, við förum að spila, |
|
því ég þarf að koma svo mörgu til skila. |
|
Og hann aftur varð frægur og dáður, |
|
þá kom öfundin upp sem að felldi hann áður. |
|
|
|
Hann sagði jú víst flest það en þegar þú lest það |
|
|
þá virkar það alveg fatalt. |
|
|
Sem barnaleg þvæla, tóm vitleysa og stælar |
|
|
samt sagði hann þeim þetta víst allt. |
|
|
|
En svona’ er hann ekki, ég betur hann þekki |
|
|
hann meinti það allt saman vel. |
|
|
Þeir spurðu hann frétta, hann sagði’ alltaf létta |
|
|
þeir mannorð hans brutu í mél. |
|
|
Þeir spurðu hann frétta, hann sagði’ alltaf létta |
|
|
|