|
|
alstirnd himins festing blá, |
|
|
þar sem ljósin gullnu glitra, |
|
|
glöðu leika brosi’ og titra |
|
|
:,: og oss benda upp til sín. |
|
|
og oss benda upp til sín :,: |
|
|
|
|
Nóttin helga hálfnuð var, |
|
|
huldust nærfellt stjörnurnar, |
|
|
þá frá himinboga’ að bragði |
|
|
birti’ af stjörnu,’ um jörðu lagði |
|
|
:,:ljómann hennar sem af sól. :,: |
|
|
|
Þegar stjarna’ á himni hátt |
|
|
hauður lýsir miðja’ um nátt, |
|
|
sögðu fornar sagnir víða; |
|
|
|
:,: konungur sem æðstur er. :,: |
|
|
|
|
ei því dvöldu’ en fóru brátt |
|
|
þess hins komna kóngs að leita, |
|
|
kóngi lotning þeim að veita |
|
|
:,: mestur sem að alinn er. :,: |
|
|
|
Stjarnan skær þeim lýsti leið, |
|
|
leiðin þannig varð þeim greið, |
|
|
uns þeir sveininn fundu fríða. |
|
|
Fátæk móðir vafði´hinn blíða |
|
|
:,: helgri’ í sælu’ að hjarta sér. :,: |
|
|
Home
