| | Enn fagnar heimur helgri nótt | 
 | 
| | á himni stjörnur skína rótt | 
 | 
|  | 
| | á litlum kveik við barnsins rúm. | 
 | 
|  | 
| | Og þjóðir gleyma þraut og sorg | 
 | 
| | við þrönga jötu' í Davíðs borg | 
 | 
| | og eygja bjarma enn af von. - | 
 | 
| | Þar er hann fæddur, mannsins son. | 
 | 
|  | 
| | Því hann, sem braut ei brákað strá, | 
 | 
| | hann brýtur fjötra og virki há | 
 | 
| | og gerir frelsið lýðum ljóst | 
 | 
| | og leggur elsku þeim í brjóst. | 
 | 
|  | 
| | Og þótt hans bíði þyrnikrans | 
 | 
| | og þeirra, er ganga í fótspor hans, | 
 | 
| | og sálir nísi hörmung hörð, | 
 | 
| | hans hugsjón mun þó sigra' á jörð. | 
 | 
|  |