| Þau lýsa fegurst er lækkar sól |
|
|
í bláma heiði, mín bernskujól. |
|
|
Er hneig að jólum mitt hjarta brann |
|
|
dásemd nýrri hver dagur rann. |
|
|
Það lækkaði stöðugt á lofti sól |
|
|
þau brostu í nálægð, mín bernskujól |
|
|
og sífellt styttist við sérhvern dag |
|
|
og húsið fylltist af helgibrag. |
|
|
|
Ó, blessuð jólin er barn ég var |
|
|
ó, mörg er gleðin að minnast þar |
|
|
í gullnum ljóma hver gjöf mér skín. |
|
|
En kærust voru mér kertin mín. |
|
|
|
Ó. láttu, Kristur þau laun sín fá |
|
|
er ljós þín kveiktu er lýstu þá. |
|
|
L ýstu þeim héðan er lokast brá, |
|
|
heilaga guðsmóðir, himnum frá. |
|
|
Home
