| D | | Lóa litla á | Brú, hún var laglegt fljóð, |
|
| A | | svo ung og glöð og æsku | rjóð, |
|
| D | G | | vildi | fá sér vænan | mann |
|
| A | D | | og vera | alltaf svo blíð og góð við | hann. |
|
|
| D | | Og eitt sumar | kvöld, ók hann Sveinn í hlað |
|
| A | | á litlum bíl og Lóu | bað |
|
| D | G | | að aka | með sér upp í | sveit. |
|
| A | D | D7 | | Þá varð hún | feimin, rjóð og undir | leit. | |
|
|
| | | G | D | | | Og | síðan saga þeirra varð | sögum margra lík. |
|
| | | G | D | | | Þau | áttu börn og buru og þau | búa í Reykjavík. |
|
| | | G | D | | | Hann | vinnur eins og hestur og hann | tekur sjaldan frí, |
|
| | | E | A | | | því | Lóa þarf að fá sér fötin | ný. |
|
|
| D | | Lóa litla á | Brú, hún er lagleg enn |
|
| A | | og hýr á brá og heillar | menn, |
|
| D | G | | ergir | oft sinn eigin | mann, |
|
| A | D | | því hún er | alltaf svo blíð við aðra en | hann. |
|
Home
