| Hann var ungur og átti heim' í bænum |
|
|
alltaf var hann á ralli nótt og dag. |
|
|
Hann var sendur í sveit í einum grænum |
|
|
|
|
Því þar bjó gamall bóndi sem að átti |
|
|
nokkurt bú sem hann rak af mestu snilld. |
|
|
Og með hörku hafði hann alltaf stjórnað |
|
|
|
|
En kappinn kom í mjólkurbílnum um kvöld í nóvember |
|
|
og kvaðst hér kominn til að vera með kurt sem betur fer. |
|
|
|
Honum fannst þarna vera frekar dauflegt |
|
|
sem furða ekki nokkur var. |
|
|
Því alltaf hreint eitthvað þurfti að gera |
|
|
|
|
En bóndinn átti unga og káta dóttur |
|
|
sem álitleg mjög og fögur var. |
|
|
Hana langaði til að læra að dansa |
|
|
svo létt og hann var þar. |
|
|
|
Og á kvöldin þau fóru ein í fjósið |
|
|
því að þá þurftu kýrnar tugguna. |
|
|
Og í auðum bás æfðu sig að dansa |
|
|
|
|
En karlinn komst að þessu öllu og kvaðst ei vilja það. |
|
|
Það væri best að brátt hann færi í burt já nema hvað. |
|
|
|
En nú er hann aftur hingað kominn |
|
|
og hún má nú hirða griðina. |
|
|
Og aldrei hún oftar fær að dansa |
|
|
Home
