| Áður var svo friðsælt í sveit. |
|
|
Engan stað á jörðu ég veit |
|
|
|
aldrei dó þar nokkur úr hor. |
|
|
Húfu bar þá hreppstjórinn, |
|
|
hristi pontu oddvitinn með búfé á beit. |
|
|
|
Uppi´ í dalnum bjó hann Óli |
|
|
undir brattri hlíð í skjóli |
|
|
|
|
lifðu´ á því, sem landið gaf |
|
|
og flestar nætur fast hann svaf, |
|
|
|
|
|
ekki var þá neinum háður, |
|
|
hann var þá á hverju balli. |
|
|
Hann var alltaf hreint á ralli, |
|
|
kunni´ að dansa hvað sem var |
|
|
og kreisti fastast dömurnar og kyssti þær heitt. |
|
|
|
|
borgina, sem er við sæinn, |
|
|
kvaddi með sér kerlu sína, |
|
|
kvíðafull þá var hún Stína. |
|
|
|
ólmur vildi bæði dansa rúmbu og rokk. |
|
|
|
Eftir þetta rokka alla tíð |
|
|
Óli gamli´ og Stína ár og síð, |
|
|
krakkarnir og kýrnar kunna rokk, |
|
|
kátur galar haninn alltaf rokk. |
|
|
Hreppstjórinn er húfulaus |
|
|
og oddvitinn er ekki laus |
|
|
Home
