Ég á einn strák sem órabelgur er |
|
og aldrei vill með stelpum leika sér. |
|
Hann syngur eins og vera ber: |
|
Þegar ég er stór, flugvél vil ég fá |
|
út um allan heim, ferðast henni á |
|
|
|
Í skólanum hann fær sér stundum frí, |
|
en feiminn er að láta vita af því |
|
sér gleymir ærslalátum í. |
|
Segir hann oft þá: Sungið var í dag |
|
söngurinn er mitt, allrabezta fag, |
|
|
|
Oft spyr hann mig, þá á ég stundum bágt. |
|
Og það er von að mér sé svarafátt |
|
hann talar bæði hratt og hátt. |
|
Veiztu af hverju er ekki alltaf bjart? |
|
Veiztu af hverju er fólkið svona margt? |
|
|
|
Ég á einn strák sem órabelgur er |
|
með ærslum leikur sér, sem betur fer, |
|
hann ræður alveg yfir mér. |
|
Þegar hann er stór, það ég á mér finn, |
|
talar hann þá við litla drenginn sinn |
|
|