| Það var einn prúður sjómaður með salt í æðunum |
|
|
hann sveiflaðist í kaðli í siglutrjánum |
|
|
eitt var það sem enginn vissi um þennan mæta mann: |
|
|
hann kunni að hnýta rembihnút með tánum |
|
|
| |
Sjómaður já sjómaður já sjómaður upp á hár |
|
|
| |
stundum rauður en aldrei blár |
|
| |
fremur stuttur með liðað hár |
|
|
|
Hann sigldi út um höfin blá með sælubros á vör |
|
|
og brá sér ei við neitt, það menn vita |
|
|
nema ef vera skyldi þegar skipshundurinn Þór |
|
|
var næstum drukknaður í eigin svita |
|
|
|
|
|
Aldrei sást hann loka báðum augunum í senn |
|
|
og aldrei tók hann ofan höfuðfatið |
|
|
og þegar sjórinn fossaði í fúadallinn inn |
|
|
þá stakk hann bara fingrinum í gatið |
|
|
|
Home
