| Hún Dísa hún er sveitastúlka sælleg rjóð og feit |
|
|
hún syngur um hann Óla sem á búfé sitt á beit. |
|
|
Hún dansar allan daginn svo dátt um allan mó |
|
|
en dettur stöku sinnum og þá hrópar Dísa Ó. |
|
|
| |
Hún hrópar Ó Ó, Æ Æ, aumingja ég |
|
| |
og aftur Ó Ó, Æ Æ, aumingja ég |
|
| |
og ennþá Ó Ó, Æ Æ, aumingja ég |
|
| |
og aftur Ó Ó, Æ Æ, aumingja ég. |
|
|
|
Hún Dísa hún er sveitastúlka sælleg rjóð og feit |
|
|
og systir hennar Viggu sem elti gamla geit. |
|
|
Hún þekkir Kalla kalda sem keyrir mjólkurbíl |
|
|
hann kysst'an undir hlöðuvegg og Dísa sagði Ó. |
|
|
| |
Hún sagði Ó Ó, Æ Æ, nei nei og þó |
|
| |
og Kalli Ó Ó, Æ Æ, þett' er nú nóg. |
|
| |
Og Dís Ó Ó, Æ Æ, nei nei og þó |
|
| |
hún sagði Ó Ó, Æ Æ, en Kalli hann hló. |
|
|
|
Og Kalli hló og hló og hló og hló þar til hann dó |
|
|
af hlátri fannst þá Dísu heldur en ekki komið nóg. |
|
|
En hlöðuveggnum undir hún hímir fram á nótt |
|
|
og sjá' hún koma kavaler hún kallar til hans ótt. |
|
|
| |
Hún kallar hó hó, hæ hæ, komdu til mín |
|
| |
hó hó, hæ hæ, koss upp á grín. |
|
| |
Hann svarar hó hó, hvað þú er fín |
|
| |
og viltu verða fjórða kerlingin mín. |
|
Home
