| Hver man ekki eftir honum Skúla sem að skaut |
|
|
skelk í bringu danskra kaupahéðna. |
|
|
Ómagaþjóðin öll hún lá í eymd, volæði og þraut |
|
|
og át úr jörðu rót og muru freðna. |
|
|
|
Þið munið eftir Skúla sem að skartaði svo flott |
|
|
og skrekk í brjóstum mangaranna kveikti. |
|
|
Hann réðist inn í skemmurnar og rak þá alla á brott |
|
|
og rétti þeirra bök sem höfðu beygt sig |
|
|
|
Þeir sögðu að hann væri í glasi þegar hann glettur þessar vann |
|
|
en guð veit vel það bítta engu kunni. |
|
|
Þeir voru fullir líka ekki hóti betri en hann |
|
|
en höfðu auk þess meir á samviskunni. |
|
|
|
Spurning nokkur brennur mér í muna og ekkert grín |
|
|
máske leynist einhver hér svo fróður. |
|
|
Nú var þessi fógeti víst föðurnefnan þín |
|
|
í vinaborg en áttu enga móður? |
|
Home
