Það sækir að þér kvíði er kemur |
|
að kvöldi þíns hinsta dags, |
|
um hvort það sé nóg sem þú hefur unnið |
|
heimi drottins til gagns. |
|
|
Með harmkvælum tekst þér, eins og öðrum |
|
sem aldinreit herrans gista, |
|
að koma, ef ekki afreksverkum, |
|
|
|
sem þú lærir í ofboði utan bókar |
|
|
baggamuninn við endanlegt uppgjör |
|
og opnað þér gullna hliðið. |
|
|
En þar bíður ekkert yfirlitspróf, |
|
heldur undur og stórmerki og furður, |
|
og þessi sárust og þungbærust allra, |
|
að þú verður einskis spurður. |
|
|
|