| (Lag: Old maid in the garrett) |
|
|
| G | | Það | vildi enginn piltur mig faðma forðum daga. |
|
| D7 | G | | Þeim | fannst ég víst of siðprúð, - | það er önnur saga. |
|
| C | G | | En þroska hef ég | öðlast með | ári hverju nýju. |
|
|
Þau orðin verða bráðlega næstum fjörutíu. |
|
|
|
|
| | | G | D | G | | | að ég | enn skuli ógefin | ver | a. |
|
|
|
Og þessar mínar hendur þær eru undraslyngar |
|
|
við allra handa krossaum og fínar bróderíngar. |
|
|
Og ég kann líka sauða- og kúaskinn að skera, |
|
|
og skó á stórar býfur ég fegin vildi gera. |
|
|
|
Og sá sem fengist til þess að gefa mér sitt hjarta |
|
|
um heimanmund minn æti varla að þurfa neitt að kvarta, |
|
|
því ég á heilar raðir af silfurkaffikönnum |
|
|
og kristalsglös frá Danmörk og mávastell í hrönnum. |
|
|
|
Ég á líka mikið safn bæði af kjólum og af kápum, |
|
|
sem kyrfilega geymt ég hef í mahóníuskápum. |
|
|
Þær flíkur hafa aldur sinn ágætlega borið. |
|
|
Ég ýmsar þeirra keypti mér þjóðhátíðarvorið. |
|
|
|
Já, ef einhver fengist til þess að búa hérna hjá mér |
|
|
í húsinu mínu góða og ögn af blíðu tjá mér, |
|
|
hann kvíða þyrfti upp frá ví aldrei neinum raunum, |
|
|
en yrða jafnan stríðalinn á saltkjöti og baunum. |
|
Home
