| Ég vaknaði fyrir viku síðan |
|
|
er vetrarnóttin ríkti hljóð |
|
|
og sá þar standa Blakk minn brúna |
|
|
í bleikri þorra mánans glóð. |
|
|
Svo reyst´ann allt í einu höfuð |
|
|
með opinn flipann og hneggjaði hátt |
|
|
og tók síðan stökk með strok í augum |
|
|
og stefndi heim í norður átt. |
|
|
|
Sú leið er erfið gamli garpur. |
|
|
Þú getur ei sigrað þau reginfjöll |
|
|
þó stælt sé þín bringa og fætur fimir |
|
|
þín frægðar saga senn er öll. |
|
|
Á grýttum mel þar sem geisar stormur |
|
|
með grimdar frost og hríðarkóf |
|
|
ég sé hvar þú liggur klárinn kaski |
|
|
með klakaðar nasir og sprunginn hóf |
|
|
|
Þú skildir mig einan eftir Blakkur. |
|
|
Nú enginn vinur dvelst mér hjá |
|
|
og enginn hlustar á mitt elliraus |
|
|
um æskustöðvarnar norðurfrá. |
|
|
En í brjósti mínu býr eirðarleysi, |
|
|
eykur og magnar sína glóð. |
|
|
Mitt úlfgráa höfuð hátt ég reisi |
|
|
og held í norður í þína slóð. |
|
|
|
|
svona man ég þetta , en það er langt síðan ég sá textann síðast |
|
Home
