| Reykjavík er ekki lengur lítil saklaus borg |
|
|
með ljósum prýddar götur, hrein og fögur torg |
|
|
atvinnuleysisdraugurinn á daginn hefur hljótt |
|
|
en dæmir menn á nóttinni og étur þeirra þrótt |
|
|
börnin eru á götunni og gatan kennir þeim |
|
|
að grimmdin er vörn þeirra sem aldrei fara heim. |
|
|
|
Menn bjóða upp á amfetamín, alsælu og hass, |
|
|
allt sem hugur girnist, jafnvel lítinn snotran rass |
|
|
þrýstingur frá félögum, svona fljótur taktu einn |
|
|
finndu þú sekkur maður sekkur eins og steinn |
|
|
það er betra að vera dópaður og dreyma um annan heim |
|
|
drukkin mamma hvíslar: strákur, þú ert einn af þeim. |
|
|
| |
Hvað er töff við það í snöru að hanga hlandblautur og dauður |
|
| |
hvað er töff við það í kistu að liggja fjólublár og rauður |
|
| |
það er enginn sigur í orðum þeim að hvísla: ókei |
|
| |
töffari er sá sem þorir upphátt að segja: nei. |
|
|
|
Átta stunda vinnudagur, hvern dreymir ekki um það |
|
|
draumurinn að geta lifað og átt sinn sama stað |
|
|
þó þú vinnir myrkra á milli þá færðu aldrei frið |
|
|
fyrir reikningum sem enda sem krabbi í þínum kvið |
|
|
orðin þylur þreyttur faðir fúllyndur og strangur |
|
|
fölur strákur veit hvað er að vera í hjarta sínu svangur |
|
|
|
Flótti, flótti eitrið mjúka, má ég ekki dauðann strjúka |
|
|
myndir, myndir úr pípu rjúka samt læknar ekki hjartað sjúka |
|
|
brennivín sem vímugjafi er eins og hægri höndin á Tyson |
|
|
þeir sem halda að þeir geti unnið þeir lifa í falskri von |
|
|
það skiptir ekki máli hvað allir hinir krakkarnir halda |
|
|
eitrið lætur börnin sín með heilsu sinni gjalda |
|
|
|
|
|
Skólinn er martröð þar sem grimmdin gleypir þá smáu |
|
|
ræfilslegur í tíma situr hann með baugana sína bláu |
|
|
enginn fókus, engin skerpa, skelfing festir rætur |
|
|
sem skuggi fölur ungur maður reynir að fara á fætur |
|
|
frelsi er að geta sagt mig langar ekker í |
|
|
frelsi er að geta sagt mig langar ekker í |
|
Home
