| Nú leitar minn hugur á heimaslóð, |
|
|
mér helg er sú minning og kær. |
|
|
þú, Eyjan mín, reyndist mér ungum svo góð |
|
|
og enn þú stendur hjarta nær. |
|
|
þótt örlögin bæru mig burt frá þér |
|
|
og bindi mig fjarri þér enn, |
|
|
þá vonin í draumi á vængjum mig ber, |
|
|
til Vestmannaeyja kem ég senn. |
|
|
| |
Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær, |
|
| |
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær. |
|
| |
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor, |
|
| |
og enn á ný er komið vor. |
|
|
|
Ég man okkur peyja í pysjuleit |
|
|
og prakkarastrikanna fjöld, |
|
|
Herjólfsdal skreyttan sem hátíðarreit |
|
|
sæbarða karla með sigg í mund |
|
|
sem björgina drógu í land, |
|
|
og lífsglaðar ungmeyjar, léttar í lund, |
|
|
sem langaði í strákastand. |
|
|
| |
Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær, |
|
| |
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær. |
|
| |
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor, |
|
| |
og enn á ný er komið vor. |
|
|
|
Þó ættirðu eyjan mín erfið ár |
|
|
og eldurinn léki þig grátt, |
|
|
þó enn megi finna þín flakandi sár, |
|
|
þá fegurð samt og tign þú átt. |
|
|
úr öskunni rístu nú ung og hrein |
|
|
|
Á Stórhöfða bárurnar byltast við hlein, |
|
|
þær brotna enn við unnar sand |
|
Home
