|
|
|
|
|
Nú skal heyra nistis- gná, |
|
|
|
|
|
|
|
Eins og hvalur eftir síld, |
|
|
|
Lék á strengi lostans við |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
lærði að strjúka, lærði að slá |
|
|
|
Af hans Freyju iðkan hér, |
|
|
Að hafi ´ann dregið heim með sér |
|
|
|
„Sértu maður“ svanninn kvað. |
|
|
|
|
|
Manndómshótin menja- hlín |
|
|
|
|
|
Flettir kjólum hringa- hrund, |
|
|
eftir tólum mannsins mund |
|
|
|
Vopnið skók hinn væni þegn, |
|
|
Lífsins bók var lögð í gegn |
|
|
|
Skakast búkar, titrar tré, |
|
|
|
|
|
Syngur brundur glennist gátt, |
|
|
Stingur Unndórs hrín við hátt |
|
|
|
|
|
Hefur þanið þrettán skeið, |
|
|
|
|
|
að á hann fríð´i ei eftir það |
|
|
|
|
|
|
|
Er þeir gjörðu gras að ljá |
|
|
|
Þústur garða og þúfur túns |
|
þrjóturinn sarð um nætur. |
|
|
|
|
|
|
Lostans sveðju á loft hann brá |
|
|