| Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér, |
|
|
hvert andartak er tafðir þú hjá mér |
|
|
við sólskinsstund og sæludraumur hár, |
|
|
minn sáttmáli við guð um þúsund ár. |
|
|
|
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn? |
|
|
Hve öll sú gleði er fyr naut hugur minn |
|
|
er orðin hljómlaus utangátta tóm, |
|
|
hjá undrinu að heyra þennan róm, |
|
|
|
hjá undri því, að líta lítinn fót, |
|
|
í litlum skóm, og vita að heimsins grjót, |
|
|
svo hart og sárt er honum fjarri enn, |
|
|
og heimsins ráð sem brugga vondir menn, |
|
|
|
já vita eitthvað anda hér á jörð, |
|
|
er ofan standi minni þakkargjörð, |
|
|
í stundareilífð eina sumarnótt. |
|
|
Ó alheimsljós, ó mynd sem hverfur skjótt |
|
Home
