| Ljóð: Sigurður Anton Friðþjófsson |
|
|
|
Er kvöldar að á dimmum steindum strætum |
|
|
|
staðnar líf á mörkum dags og nætur |
|
|
|
í rökkri tendrast marglit ljós og merla. |
|
|
|
|
|
Og þá er eins og veröldin öll sé vafin |
|
|
|
gerviskini frá borgarsólum |
|
|
|
og eins og mannsins hugur verði heftur |
|
|
|
|
|
|
Og götuljósin geislum sínum varpa |
|
|
|
á gler og stál er dauðum augum starir |
|
|
|
í nótt, sem vefur hlýju mjúku myrkri |
|
|
|
|
|
En innan veggja stáls og glerja grætur |
|
|
|
gleði, sem að engum lögum hlítir |
|
|
|
og inn í þessa myrku veggi er múruð |
|
|
|
|
|
|
Í götuljóssins skini mannlíf mótast |
|
|
|
merk af hópsins þörf og eirðarleysi |
|
|
|
í leit að frjói lífs í stáli og steypu |
|
|
|
|
|
Og götuljósin köldum geislum kasta |
|
|
|
á kynslóð þá er birtu dagsins þráir |
|
|
|
og máske lífið morgunsólin vekji |
|
|
|
|
|
|
Home
