| Oft má finna atvik smátt sem orsök nýrra kynna |
|
|
Það markar oft þá meginátt |
|
|
sem mannsins örlög þráðinn spinna |
|
|
Sígarettu hafði hann í hendi milli fingra sinna |
|
|
en eldspýturnar eigi fann, |
|
|
þær einhversstaðar varð að finna |
|
|
|
Ástin er eins og sinueldur. |
|
|
|
Af litlum neista verður oft mikið bál. |
|
|
Ástin er eins og hvítigaldur, |
|
|
gagntekur líkama’ og sál. |
|
|
Af litlum neista verður oft mikið bál. |
|
|
|
Brátt hann leit á bjarta mey við borð í salnum aðeins innar. |
|
|
|
Hún er yndisfögur með rjóðar kinnar. |
|
|
Hann slátt í brjósti sínu kenndi er sá hann þessa fögru snót |
|
|
Og beina leið á borðið renndi |
|
|
með bros á vör og hljóp við fót |
|
|
|
Ástin er eins og sinueldur... |
|
|
|
En ekki bara eld á spýtu einan fékk hjá snótinni. |
|
|
Því sjá þar mátti svart á hvítu |
|
|
hvað skein frá hjartarótinni. |
|
|
Nú boga amors englar spenntu, örvahríðin óx nú fljótt. |
|
|
Í hvolf og gátt þær hiklaust lentu, |
|
|
já, himnahersveit brást við skjótt. |
|
|
|
Ástin er eins og sinueldur... |
|
Home
