|
| Em | | Vilja tær hoyra kvæði mítt, |
|
|
|
| D/F# | G | | higar skal ríman | snúgva. |
|
|
| | | Am | G | | | Glymur | dansur í | høll, |
|
|
| | | C | | | Glaðir ríða | noregis menn |
|
|
|
|
|
Kongurin letur snekju smíða |
|
|
|
Ormurin Langi støstur var, |
|
|
Sum gjørdur á Noregis landi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Knørrur var gjørdur á Noregis landi, |
|
|
|
|
var kjølurin millum stevni |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Forgyltir vóru báðir stavnar, |
|
|
|
forgyltan skjøldá toppi hevði, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
talar við sínar dreingir: |
|
|
"Vit skulu sigla tann salta sjógv, |
|
|
tað havi eg hugsa so leingi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Berið nú fram tey herklæðir |
|
|
við brynju og blonkum brandi, |
|
|
síðani leggjifrá landi út, |
|
|
og siglið frá Noregis landi!" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Fróir og glaðir sveinar mæltu: |
|
|
"Harri, vit skulu fylgja tær, |
|
|
um enn tú fert í frið ella stríð, |
|
|
vit óttast ei bratta brynju." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Har kom maður oman av bergi |
|
|
við sterkum boga í hendi: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kongurin so til orða tekur |
|
|
|
"Sig mær satt, tú ungi maður, |
|
|
hvat er tú nevndur á navni?" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Einar skalt tú nevna meg, |
|
|
|
Tambar eitur mín menski bogi, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Hoyr tú tað, tú ungi maður, |
|
|
|
tú skalt vera mín ørvargarpur |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gingu teir til strandar oman, |
|
|
|
lunnar brustu og jørðin skalv: |
|
|
teir drógu knørr úr nesti. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Vundu upp síni silkisegl, |
|
|
|
|
hann stýrdi Orminum Langa. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hetta frættist víða um landi, |
|
|
at Noregis menn teir sigldu; |
|
|
Danimark kongur og Svøríkis kongur |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Danimark kongur og Svøríkis kongur |
|
|
|
hvussi teir skuldi fáa Noregis kong |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Senda teir boð til Eiriks Jall |
|
|
í væl teir borin til evna, |
|
|
hann skal fylgja í ferðini við, |
|
|
sín faðirs deyð at hevna. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur gongur for kongar inn |
|
|
við brynju og reyðum skjoldi: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jallurin stendur á hjállargólvi, |
|
|
blankt bar spjót í hendi: |
|
|
"Ólavur kongur síggja skal, |
|
|
eg hvast mót hvøssum vendi." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gingu teir til strandar oman |
|
|
--- fagurt var tað lið --- |
|
|
Danimark kongur og Svøríkis kongur |
|
|
og Eirik' jall tann triði. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Trýggjir gingu skipaflotar |
|
|
|
Jarnbardur í odda sigldi, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Danimark kongur til orða tekur, |
|
|
|
"Hann, ið Ormin Langa tekur, |
|
|
skal hann við ognum eiga !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur hugsar við sjálvur sær: |
|
|
"Tó at tú manst tað royna, |
|
|
tú tekur ikki Ormin Langa |
|
|
við danskari makt aleina !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mælti tað Svøríkis kongurin, |
|
|
hann helt á brýndum knívi: |
|
|
"Eg skal Ormin langa taka, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Erikur stendur á breiðum bunka, |
|
|
|
"Tú tekur ikki Ormin Langa, |
|
|
fyrr eg síggji eg tín deyð." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur talar til sínar menn: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Noregis menn á kongsins knørri |
|
|
|
gangi væl fram í hørðum stríði, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur talar til Finn hin lítla: |
|
|
"Tú skalt hjá mær standa; |
|
|
tú skalt verja sjálvan meg, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
longdust eftir norskum knørrum, |
|
|
at berjast mót Noregis Kongi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Løgdu teir skip við oynna inn, |
|
|
|
hildu vakt bæði nátt og dag, |
|
|
norðmenn vildu teir finna. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
eg kvøði ei longur á sinni; |
|
|
nú skal eg taka upp annan tátt; |
|
|
dreingir, leggji í minni ! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ólavur siglir í Eysturhavi, |
|
|
|
tá ið hann kom í Oyrasund, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Høvdingar tríggir á landi standa, |
|
|
|
sunnan síggja teir knørrin prúða |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dannimark kongur til orða tekur: |
|
|
|
Krist signi míni eygu tvá, |
|
|
nú síggi eg Ormin Langa !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Erikur stóð har skamt ífrá, |
|
|
|
|
hann sær ikki Ormin enn." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Har kom fram ein størri knørrur, |
|
|
|
Svøríkis kongur til jallin talar: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tit leggið nú skip frá landi út, |
|
|
|
|
fáan hann heldur sín maka !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur hyggur í havið út, |
|
|
|
"Tað svørji eg við sannan Gud, |
|
|
teir síggja ei Ormin enn." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dannimark kongur og Svørríkis kongur |
|
|
|
"Eirikur jallur ræddur er |
|
|
at hevna sín faðirs deyða !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hann mælir av illum sinni: |
|
|
"Annað skal eg enn orðabrask |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur stendur á grønum vølli, |
|
|
|
"Verið nú snarir á skipabunka, |
|
|
nú síggi eg Ormin Landa !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Løgdu teir seg vegin fram |
|
|
|
|
teir ivast at halda ímóti. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ólavur talar til sínar menn: |
|
|
"Dýrt skulu teir meg keypa, |
|
|
ongantíð tá ræddist eg stríð, |
|
|
í dag skal eg ikki leypa ! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tit leggið nú skip í stríðið fram, |
|
|
|
latiðteir síggja, at Noregs menn |
|
|
teir kunna væl svørðini brúka !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Úlvur reyði í stavni stendur, |
|
|
|
"Leggið ei Ormin longur fram, |
|
|
sum hann hevur longri stevni." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kongurin stendur á lyfting aftur, |
|
|
í skarlak var hann klæddur: |
|
|
"Nú síggi eg, mín stavnamaður |
|
|
er bæði reyður og ræddur." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Kongur,tú sært meg aldrin so ræddan, |
|
|
|
goym tú lyfting so væl í dag, |
|
|
sum eg skal stavnin verja !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Vreiður varð tá kongurin, |
|
|
|
"Blíðka teg aftur, harri mín, |
|
|
tí vreiði upp angur vekur !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ólavur stendur á bunkanum, |
|
|
|
"Hvør eigur hesi nógvu skip? |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svaraði Torkil, kongsins bróðir, |
|
|
|
"Dannimarks kongur og Svørríkis kongur |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
betri var teimum heima at sitið |
|
|
tann fuglaflokk at fanga. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Betur kunna svenskir menn |
|
|
|
|
at blóðugt svørð skal rúka!" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ræður hann upp at hyggja: |
|
|
"Hvør eigur hasi stóru skip, |
|
|
við Ormins bagborð liggja?" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svaraði Herningur, kongsins svágur, |
|
|
|
"Tey eigur Eirikur Hákunsson, |
|
|
hann ber ein yvir allar." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Til tað svaraði Ólavur kongur, |
|
|
|
"Skarpur verður hildarleikur, |
|
|
tá norðmenn mót norskum stríða." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svørríkis kongur mót Ólav legði |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Høgdu og stungu Noregis menn |
|
|
bæði við svørði og spjóti, |
|
|
títt so fullu teir svensku menn, |
|
|
sum grasið fýkur av gróti. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svørríkis kongur rópar hátt |
|
|
biður teir undan flýggja: |
|
|
"Eg havi mist mítt mesta fólk, |
|
|
tað voldir mær sorg at síggja." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dannimark kongur troðkaði fram, |
|
|
|
norðmenn tóku mót honum fast, |
|
|
teir donsku menn at tynna. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Roykur stóð til skýggja upp, |
|
|
reytt var sund at síggja, |
|
|
so var sagt, at danskir menn |
|
|
teir máttu undan flýggja. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur leggur mót Ormi fram |
|
|
við bjørtum brandi í hendi: |
|
|
"Ikki skal Ólavur rósa av, |
|
|
at eg snart frá honum vendi !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Løgdu teir knørr við knarrarborð, |
|
|
|
høvur og kroppar í havið tumla, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Einar stendur í kapparúmi |
|
|
við Tambarboga teir kalla, |
|
|
hvørja ferð pílur at boga dreiv, |
|
|
tá mundi ein maður falla. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Einar stendur í kapparúmi, |
|
|
|
hann sá reystan Eirik jall |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
pílurin steingin strongdi, |
|
|
pílurin fleyg yvir jalsins høvur, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Einar spenti á øðrum sinni, |
|
|
|
pílurin fleyg arms og síðu, |
|
|
einki var jalli at bella. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur talar til Finn hin lítla |
|
|
"Eg vil spyrja teg nakað, |
|
|
hvør er hann, við skørpum skotum |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Til tað svaraði Finn hin lítli |
|
|
--- blóðugar vóru heldur --- : |
|
|
Tað er hasin stóri maður, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jallurin mælir á ørum sinni: |
|
|
|
skjót tú handan stóra mannm |
|
|
nú stendur mítt lív í váða." |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Manninum kann eg einki gera, |
|
|
|
bogastreingin stilli eg á, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Einar spenti á triða sinni, |
|
|
|
tá brast strongur av stáli stinna, |
|
|
í boganum tókst at braka. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Allir hoyrdi streingin springa, |
|
|
|
"Hvat er tað á mínum skipi, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Svaraði Einar Tambarskelvi |
|
|
--- kastar boga sín --- : |
|
|
"Nú brast Noregi úr tínum hondum, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Í Harrans hondmítt ríki stendur |
|
|
|
tak tær ein av mínum bogum, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Veikir eru kongsins bogar !" |
|
|
|
"eg skal taka upp skjøld og svørð, |
|
|
og høgg skal eg ikki spara !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Enn stóð fólk á báðum stavnum, |
|
|
|
syrgiligt var á miðum skipi, |
|
|
tí har tók fólk at tynnast. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur sprakk á Ormin upp, |
|
|
|
Herningur leyp úr lyfring niður, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bradust teir á miðjum skipi |
|
|
|
øvigur mátti jallurin leypa |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jallurin valdi sær reystar garpar, |
|
|
|
snarliga aftur á Ormin sprakk, |
|
|
tá mátti Herningur víkja, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Úlvur reyði úr stavni loypur, |
|
|
|
|
at knørrur síndist reyður. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hart stóð stríð á miðjum skipi, |
|
|
svørð mót skjøldrum gella, |
|
|
Úlvur og Einar, frægar kempur, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur var á øðrum sinni |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jallurin mannar seg triðju ferð: |
|
|
|
Tá fall Úlvur og Herningur |
|
|
við øllum dreingjum sínum. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kongurin rópar í liftingi: |
|
|
|
leypið í havið, mínir menn, |
|
|
her verður ei góður endi !" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
kongsins bróðir síðstur var, |
|
|
teir gjørdu, sum kongur vildi. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eirikur fekk tá Ormin Langa, |
|
|
|
tók hann sjálvur róður í hond |
|
|
og stýrdi honum frá sundi. |
|
|
|
|
|
|
Home
