| A7 | Dm | A7 | | Snert | hörpu mína, himinborna | dís, |
|
| Dm | Bbm | F | | svo | hlusti englar | guðs í Para | dís. |
|
| Edim | A7 | Dm | | Við | götu mína | fann ég fjalar | stúf |
|
| E7 | A7 | Dm | | og festi | á hann | streng og rauðan | skúf. |
|
|
|
Úr furutré, sem fann ég út við sjó |
|
|
ég fugla skar og líka' úr smiðjumó. |
|
|
Í huganum til himins oft ég svíf |
|
|
og hlýt að geta sungið í þá líf. |
|
|
|
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn, |
|
|
og sumir verða alltaf lítil börn. |
|
|
En sólin gyllir sund og bláan fjörð |
|
|
og sameinar með töfrum loft og jörð. |
|
|
|
Ég heyri' í fjarska villtan vængjaþyt. |
|
|
Um varpann leikur draumsins perluglit. |
|
|
Snert hörpu mína himinborna dís, |
|
|
og hlustið, englar guðs í Paradís. |
|
Home
