| Líf mitt er allt eins og leikrit á bók |
|
|
ég leik það svo allir sjái. |
|
|
Ég vil eitthvað aftur sem einhver tók |
|
|
eitthvað sem ég sakna og þrái. |
|
|
Ég skil þig svo vel og ég skammast mín |
|
|
skulda þér meira en mikið. |
|
|
Ég er trúður í sirkus þar sem gaman og grín |
|
|
mér gagnar því ég hef þig svikið. |
|
|
| |
Heillandi hlátur minn, er það eina sem ég hef. |
|
| |
Heillandi hlátur minn og mitt rauða nef. |
|
|
|
Ég hef falið mig lengi falið mig vel |
|
|
frábært er trúðsins gervi. |
|
|
Ég er alltaf í felum alltaf í skel |
|
|
og einn dag ég vona að ég hverfi. |
|
|
Ég kann ekki að útskýra kvalir né bið |
|
|
þó kannski skiptir slíkt máli |
|
|
Ég eigi á stundum þó örlítin frið |
|
|
en alltaf hann verður að báli. |
|
|
| |
Heillandi hlátur minn, er það eina sem ég hef. |
|
| |
Heillandi hlátur minn og mitt rauða nef. |
|
|
|
Með hlátri ég ver mig en í hjarta ég græt |
|
|
ég hugsa um þig nætur og daga. |
|
|
Þú kannast jú við það hvernig ég læt |
|
|
en kannski er það önnur saga. |
|
|
Mín einsemd er nístandi nöpur og sár |
|
|
nánd mín tómt orðagjálfur. |
|
|
Minn hlátur er reyndar trúðsins tár |
|
|
mér tekst ekki að vera ég sjálfur. |
|
|
| |
Heillandi hlátur minn, er það eina sem ég hef. |
|
| |
Heillandi hlátur minn og mitt rauða nef. |
|
|
|
Þú treystir mér lengi en traust þitt ég sveik |
|
|
því trúðurinn ekkert gefur. |
|
|
Ég er alltaf í sífelldum eltingarleik |
|
|
við eitthvað sem engin hefur. |
|
|
Fólk sem að þekkir mig veit það vel |
|
|
að í viðmóti´er ég kurteis og prúður. |
|
|
En um leið og þú nálgast þá skelli ég í skel |
|
|
skildu - ég verð alltaf trúður. |
|
Home
