| Regndropar falla niður á skjön og líka ská. |
|
|
Skrúðfylkingar þyrstra mættu gjarna drekka þá. |
|
|
Hvaða ætlarðu að gera ef til sólar myndi sjást. |
|
|
Sættistu þá við land og þjóð og fyllist ró og ást? |
|
|
Þú í mig orðum hnýtir og hrópar spurningar. |
|
|
Hanagal að morgni þú tækir gilt sem svar. |
|
|
Þér finnst ég vera kaldhæðinn og klúr. |
|
|
Kuldahlátur fylgir stundum trúbadúr. |
|
|
|
Í einverunni læri ég að meta sjálfan mig. |
|
|
Markalínu að draga án þess að útiloka þig. |
|
|
Gamlir vinir leyfa sér að leysast upp sem ský. |
|
|
Ljóð mín eru gömul þó þau kallist stundum ný. |
|
|
Bresta vonir manna þegar dauðadæmdur hlær |
|
|
og dásamar þá hamingju sem hann á afgangs frá í gær? |
|
|
Lífið reynist mörgum þykkur múr. |
|
|
Ég mjakast líka í gegnum hann sem trúbadúr. |
|
|
|
Sumir, sem þar búa, kasta úr glerhúsunum grjóti. |
|
|
Greyjunum finnst sem eigin spegilmyndir þeirra hóti. |
|
|
Lífinu fylgir birta en líka ótal skuggar og ský, |
|
|
skelfing er oft erfitt að þurfa að lifa því. |
|
|
Kunnirðu góða sögu þá nefndu engin nöfn, |
|
|
níð og öfund eru systkin að öllu jöfn. |
|
|
Refurinn berin sagði vera súr. |
|
|
Sjálfstál þekki ég líka, ég er trúbadúr. |
|
|
|
Þú ert það sem þú hugsar og hugrekki þitt er |
|
|
í hugarfylgsnum þínum. - Kynnstu sjálfum þér. |
|
|
Öldur hafsins gjálfra sinn gamalkunna söng, |
|
|
þær geyma í djúpi sínu leyndarmálin ströng. |
|
|
Ég hef rekist á þig víða, á hornum lífsins þig hitt. |
|
|
Haltu þínu striki ég mun sjá um mitt. |
|
|
Vertu þér sjálfum tryggur og trúr. |
|
|
Treystu á þig sjálfan einsog trúbadúr. |
|
Home
