| Cm | | Ég kom í þorpið kvöld eitt um sumar |
|
| G | | klukkan tólf í miðnætur | sól, |
|
|
ég fékk herbergi upp á verbúð, það virtist í lagi |
|
| Cm | | með vask, borði og | stól. |
|
|
|
Um morguninn gekk ég út á götuna að skoða, |
|
|
sá gömul vélhræ liggja útá lóð, |
|
|
ég sá hús sem áttu sögu og sum voru að deyja, |
|
|
það seytlaði ú gluggunum blóð. |
|
|
| | | Cm | G | | | Það er | stelpa sem starir á | hafið |
|
|
| | | G | | | hún stendur öll kvöld og | starir á hafið |
|
|
|
|
Ég sá hana dansa með döpur græn augu, |
|
|
dansa líkt og hún væri ekki hér, |
|
|
hún virtist líða um í sínum lokaða heimi, |
|
|
|
|
Hver hún var vissi ég ekki en alla ég spurði |
|
|
|
þar til mér var sagt að einn svartan vetur |
|
|
hefði sjórinn tekið manninn henni frá. |
|
|
| |
Þetta er stelpan sem starir á hafið |
|
|
| |
hún stendur öll kvöld og starir á hafið |
|
|
|
|
Þessi starandi augu, haustgræn sem hafið, |
|
|
ég horfði ofan í djúpið eitt kvöld, |
|
|
þau spegluðu eitthvað sem aðeins hafið skildi |
|
|
angurvær, tælandi og köld. |
|
|
|
Uppi á hamrinum stóð hún og starði yfir fjörðinn |
|
|
stundum kraup hún hvönninni í, |
|
|
þar teygaði hún vindinn og villt augun grétu |
|
|
meðan vonin hvarf henni á ný. |
|
|
| |
Þetta er stelpan sem starir á hafið |
|
|
| |
hún stendur öll kvöld og starir á hafið |
|
|
|
|
Þetta sumar var fallegt, ég fékk nóg að vinna, |
|
|
það fiskaðist og tíðin var góð. |
|
|
En ég stóð og hugsaði og starði út um glugga |
|
|
um stelpuna sem var talin óð. |
|
|
|
Eina nótt hrökk ég upp í skelfingu og skildi |
|
|
hvað skreið um í hjarta mér. |
|
|
Það sem virtist vera í fyrstu bara forvitni hjartans |
|
|
|
| |
Í stelpunni sem starir á hafið |
|
|
| |
hún stendur öll kvöld og starir á hafið |
|
|
|
|
Daginn eftir fór ég með fyrsta bílnum |
|
|
sem flutti mig suður á leið. |
|
|
Ég leit aldrei til baka, ég bölvaði í hljóði |
|
|
og í brjóstinu var eitthvað sem sveið. |
|
|
|
Er ég les það í blaði að bátur hafi farist |
|
|
þá birtist mynd í huga mér |
|
|
þar sem hún stendur og starir á hafið |
|
|
starir þar til birtu þver. |
|
|
| |
Ég man stelpuna sem starði á hafið |
|
|
| |
hún stendur öll kvöld og starir á hafið |
|
|
Home
