| D | A7 | | Ég | langömmu á sem að létt er í | lund. |
|
| D | | Hún leikur á gítar hverja einustu | stund. |
|
| G | | Í sorg og í gleði hún leikur sitt | lag, |
|
| A7 | D | | jafnt | sumar sem vetur, jafnt nótt sem | dag. |
|
|
| D | A7 | | Og | dag einn er kviknaði í húsinu | þar |
|
| D | | og brunaliðsbíllinn kom æðandi | að |
|
| G | | og eldurinn logaði um glugga og | göng |
|
| A7 | D | | sat sú | gamla upp á þaki og spilaði og | söng. |
|
|
|
Með Súðinni var hún, er sigldi’ hún í strand, |
|
|
með síðasta skipsbátnum komst hún í land, |
|
|
í svellandi brimi var sjóleiðin löng, |
|
|
sat sú gamla í skutnum og spilaði og söng. |
|
|
|
Og þegar hún keyrði um Kamba eitt sinn |
|
|
úr kömbunum valt ofan í urð bifreiðin. |
|
|
Þar enduðu bílstjórans ævinnar göng, |
|
|
en amma slapp lifandi og spilaði og söng. |
|
|
|
Einn dag er hún gat ekki húsnæðið greitt |
|
|
og hún varð að flytja, það fannst mörgum leitt |
|
|
Hún fékk sér þá bíl, því leiðin var löng |
|
|
og látlaust hún spilaði á gítar og söng |
|
|
|
En nú er hún amma mín liðin á braut, |
|
|
liðin í burtu frá sorgum og þraut. |
|
|
Ég gekk eitt sinn þangað, sem greftruð hún var, |
|
|
frá gröfinni heyrði ég að ómaði lag. |
|
Home
